Στίχοι

										Ειδα μια θαλασσα βαθεια να σιγοτραγουδαει
τα κυματα σαν ψιθυρος σαν αναστεναγμος
μια κοραλενια φορεσια μυσογυμνη φοραει
και σαν νεραιδα χορευε στου φεγγαριου το φως


Νομιζω πως την ακουσα για εκεινη να μιλαει
τα λογια της μου εμοιαζαν ατελειωτος λυγμος 
μια μελωδια που η καρδια κι ο νους σας δε χωραει
μια μουσικη που ζηλεψε κι ο πιο βαρυς καημος


Θυμιζε ‘κεινη τη φορα σαν τα παλια τα χρονια
οταν γοργονες μαγευαν αθωους ναυτικους
κι αντι πανια στα ιστια καταμαυρα σεντονια
ο ανεμος τους εστελνε σε τοπους μακρινους


Εκανε τα αστρα του ουρανου απανω της να σβηνουν
λες και παρεα δε ζητα αποψε ο ουρανος
μια σκαλα από αστεροσκονη ξωπισω τους αφηνουν
για να ανεβει η ψυχουλα μου μη νιωθει μοναχος


Θαλασσα μανα του βυθου που κρυβεις το φιλι της
ποιο δακρυ κανεις κυμα σου στο αχ του στεναγμου
σε οσες ακτες ξαποστασες να ακουσεις τη φωνή της
καθε πρωι σε ξυπναγαν τα χαδια του γιαλου