Θα ‘ρθω κάποια μέρα και θα σε βρω να κλαις γιατί θα δεις του ονείρού μου τον κλέφτη . Εγώ θα πω , πως δεν πιστεύω όσα λες αφού σκουπίσω το δάκρυ στον καθρέφτη . Θα ‘ρθω μια νύχτα και θα σε βρω να πίνεις ένα κρασί πικρό σαν δηλητήριο . Εγώ θα πω , πως θα πρέπει να ξεδίνεις αφού θα ζω το δικό μου μαρτύριο . Θα ‘ρθω το Χειμώνα και θα σε βρω εκεί να κρύβεσαι στης ελπίδας σου τον πάτο . Εγώ θα πω , πως τώρα είναι Κυριακή αφού έχω σβήσει από το Σαββάτο . Θα ‘ρθω αύριο και θα σε βρω πριν φέξει και θα ‘σαι ξάγρυπνος , στο πάτωμα σκυφτός . Εγώ δε θα μπορώ να πω ούτε λέξη αφού είσαι ο κρυμμένος μου εαυτός .
Και μένω εδώ , μα πάντα τριγυρίζω με τα όνειρά μου σ’ άλλους ξένους τόπους μα με πονάει πιο πολύ που όλο αντικρίζω ανθρώπους να φοβούνται τους ανθρώπους . Υπέροχο Μιχάλη, αληθινά πολύ πολύ όμορφο!
ΚΑΛΟ ΚΑΙ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΚΟ ΜΗΝΑ !!!!