Στίχοι

										ΑΠΟΔΡΑΣΗ....

Δραπέτευσαν τα δέντρα απο τα δάση
τις άνυδρες ερήμους να δροσίσουν
ομφάλιοι λώροι γίνανε οι ρίζες
πληγές που αιμορραγούν να συναντήσουν

ντυθήκανε οι στεριές με πανοπλίες
σ'ωκεανούς βουτάνε απο γρανίτη
τ' ορίζοντα τα τέσσερα σημεία
για του Μεσσία ψάχνουν τον κομήτη

στρατιές οι όρκοι, παν να  μεταλάβουν
απ'το πικρό ποτήρι της αλήθειας
ιέριες τυφλές τους οδηγούνε
στο δρόμο της  αιώνιας  συνήθειας
 
γι' απόδραση ξεκίνησαν οι νύχτες
κι  οι μέρες παραφύλαγαν στα τείχη
με τόξα σημαδεύουν τα κορμιά τους
το μυστήριο κάποια  θα πετύχει

R   κι εγώ ανοιξιάτικα στεφάνια ετοιμάζω
τον επιτάφιο να στολίσω της ζωής μου
βλέπω το σώμα, που για  χρόνια το ορίζω
να δραπετεύει απ'το κελί της απειλής μου....