Lyrics

										Τι'ναι αυτό που με  κρατάει στον αέρα;
Τι'ναι αυτό που με κρατάει πάνω απ' το νερό;
Τι'ναι αυτό που δεν μ'αφήνει  να αγγίξω
το χρυσό του φεγγαριού στη θάλασσα...

-Δεν αντέχω άλλο.
-Δεν έχει δεν αντέχω!

Έχω αρχίσει να γέρνω προς την άλλη όψη,
αυτή τη σκοτεινή, την άστατη...

-Τι'ναι αυτό που με ταράζει;
-Ο έρωτας! 

Φοβάμαι τα πέπλα μου ν'απλώσω πάνω του,
ενώ αυτός με έχει τυλίξει...

...και είναι γλυκά, ζεστά στην αγκαλιά του.
Θαρρείς ότι το μέσα σου πετιέται σαν νερό
'οταν τη γη τρυπά με φόρα από τα βάθη της ως έρχεται.

Υπάρχουν δύο ξωτικά
και άλλα δύο τέσσερα.
Τα δύο είναι η καθαρή ψυχή,
το φως, η αιωνιότητα,
τα άλλα δύο είναι οι δύο όψεις,
το ένα είναι του φωτός
και το άλλο είναι του σκότους. 

Επίσκεψή μου κάνουν 
και τα δύο σχεδόν ταυτόχρονα.
Και πρέπει τον εαυτό μου να στηρίξω,
να κρατηθώ να μην τον ρίξω,
να τον στείλω προς το φως
και διώχνω το σκοτάδι...

Μα το σκοτάδι έχει σοφία μαύρη 
καιίσως πιο γρήγορα με στείλει εκεί που θέλω.

...Μα το σκοτάδι έχει κακό
και γρήγορα σε παίρνει στ'απύθμενα μαζί του...

Ορφέα στο δρόμο να πατάς που δείχνει το κορμί σου,
να έχεις πίστη μη χαθείς, μη ξεχαστείς, θυμήσου.
Να μην της ρίξεις μια ματιά ώσπου την αναβάσεις,στο φως...
εκεί που θα ξυπνήσουν η ψυχή, τα μάτια και η φωνή της...