Published 14 χρόνια πριν in Rock
ΣΤΑ…ΚΤΕΛ…ΤΗΣ..ΕΠΑΡΧΙΑΣ
- 595
- 0
- 0
- 0
- 63
- 0
Στίχοι
ΣΤΑ…ΚΤΕΛ…ΤΗΣ..ΕΠΑΡΧΙΑΣ Στα κτέλ της επαρχίας αγάπες ταξιδεύουν καφέ στο πλαστικό να’ αντέχουν το ξενύχτι Το νούμερο τριάντα φεύγει .Θεσσαλονίκη βαραίνει η βαλίτσα πάντα γι αυτούς που φεύγουν Κοιτούν από το τζάμι τα βραδινά τα φώτα η πόλη σαν θεριό πάντα παραφυλάει Ταξίδια που κανείς ποτέ δεν συγχωράει τα κάνει η ζωή πρίν σε ρωτήσει πρώτα Στα κτέλ της επαρχίας μένουνε κάποιοι πίσω κρυμμένοι στις γωνίες λένε πικρό αντίο Κι όταν χαθεί απ ’τα μάτια το μπλε λεωφορείο σωπαίνουνε τα πάντα.κι αγάπη κάνει ήχο Χ.ΣΤΑΥΡΑΚΟΥΔΗΣ
Τα τρένα πάντα καθυστερούν,έτσι κι εγώ στο να σου ευχηθώ χρόνια πολλά και καλά με όλα όσα αγαπάς και θέλεις.Πολύχρονος και ό,τι ποθείς να τόβρεις!!
η γεωμετρία της έμπνευσης....άριστο!
με κέφια και γλέντια!!!!!
Καλό μήνα με υγεία .... Χανόμαστε...αλλά δεν χάνουμε...ποτέ! Υπέροχοι οι στίχοι σου....
Πολυ ωραια και τα δυο τελευταια που ανεβασες! Ομορφη που ΄ναι η ανασταση μας κι ας ξερουμε οτι ακομα ενας "θανατος" πιθανοτατα καραδοκει λιγο πιο κατω!
και ξύπνησα με την καλημέρα σου.... Να σαι καλά πάντα.
Τι κάνεις???Πολύ καιρό είχα να περάσω απο την σελίδα σου... "ΜΑ ΠΑΝΤΑ ΛΕΙΠΕΙ ΚΑΤΙ"... Και χαίρομαι που ξαναδιαβάζω την όμορφη γραφή σου.... Σου εύχομαι ότι καλύτερο...
Εξαιρετικό κομμάτι απο όλες τις απόψεις. Στ΄χιος, μουσική, ερμηνεία. Συγχαρητήρια σε όλους.
σε περιμενουμε....
Χρήστο! Πάντα με τον καλό το λόγο! Σ' ευχαριστώ φιλαράκι μου!
πολυ ομορφοι στιχοι το αντιθετο θα ηταν εκπληξη μπραβο χρηστακη well come back
Φίλε μου ο πόνος είναι το τρόπαιο του χρόνου που τον κουβαλάει κανεις όσο ζει. Κάποτε ματώνει κάποτε μαλακώνει. Δε θεραπεύεται με ευχές. Όμως υπάρχει μια άγάπη διάχυτη που πρ5έπι να την ψάξει κανείς. Νάχεις μια καλή και δημηουργική χρονιά.
Καλά Χριστούγεννα,να είσαι γερός και πάντα με το ίδιο χαμόγελο και στην καινούργια χρονιά.Κάπου θα τα πούμε!!
η Δύσκολη Κυριακή είναι υπέροχη...χωρίς πολλά πολλά...πάντα να γράφεις έτσι να' χουμε να τραγουδάμε και καμιά δύσκολη μέρα να μη ζήσεις! Εγώ βέβαια περιμένω και τη μελοποιημένη γιαουρτόπιτα...το έχει υποσχεθεί ο Αποστόλης...δεσμεύθηκε δημόσια!!!!Πάντα τέτοια !!!!
Η ...πιο ...Δύσκολη ...Κυριακή νομίζω ότι έχει ένα κομμάτι από τον καθένα μας. Χαίρομαι παραγματικά που διάβασα τους στίχους σου. Όσο για το λευτεριά στους τρίχορδους... (ευχαριστώ πολύ για το σχόλιο) νομίζω ότι είμαστε ελεύθεροι επειδή η δική μας επιλογή μας απελευθέρωσε από τη μουσική κατρακύλα του σύγχρονου ρεύματος και από την άλλη μας ταμπούρωσε σε πιο παραδοσιακά - αυθεντικά σχήματα. Ίσως απ' αυτήν την άποψη να είμαστε ελεύθεροι ποιλιορκημένοι.
εχει Παρα πολυ συναισθημα μεσα της χρηστο μου! στιχαρα!! να εισαι καλα φιλε μου και καλη εβδομαδα!
kai kalws sas brika, prospa8w na prosarmostw... kalo apogeuma
Χαίρομαι για το "Ξένο ρούχο" γιατί όπως έχω ξαναπεί είναι ανάμεσα στα τρια τραγούδια που μ' έκαναν να ξεκινήσω το στίχο το 2005. Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης, το Ξένο ρούχο, πρώτο βραβείο.
τι να γραψω περιγραφοντας τον θαυμασμο μου που να μην ειναι τετριμενο γιαυτο θα πω το σπανιοτατο........εισαι απιστευτος φιλια φιλαρακι μου
Free Comments and Graphics η ντεμυ μουρ ειναι η αγαπημενη μου μαζι σου ευχομαστε καλη τριτη
Με πέτυχες Χρηστο! Ζητώ άδεια μελωποίησης! Σε ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια αδελφέ, καλημέρα, προχωράμε!
ευχαριστω .... :)
Χρήστο…και κοίτα τώρα να δεις…που άλλο ένα φως ρίχνεται καταμεσής του σκοταδιού….και δεν το εντοπίζω μόνο στη λέξη «φως», που αναφέρεται στο τελευταίο σου δημιούργημα, αλλά κυρίως στο έλιο της καρδιάς! «καμια στιγμη δεν χανεται οταν γελα η καρδια βρισκει η ψυχη και πιανεται δεν πεφτει στα βαθεια»!
ΠΑΛΙ ΕΔΩ.... ΜΟΥ ΦΑΙΝΕΤΑΙ ΟΤΙ...ΜΑΛΛΟΝ.....ΘΑ ΕΙΤΑΝΕ ΣΩΣΤΟ....ΝΑ ΣΟΥ ΕΥΧΗΘΩ......ΝΑ ΠΕΡΑΣΕΙΣ ΑΞΕΧΑΣΤΕΣ ΔΙΑΚΟΠΕΣ. ΦΙΛΙΑ ΣΕ ΟΛΗ ΤΗΝ "ΟΜΑΔΑ" (ΠΙΣΤΕΥΩ ΟΤΙ ΥΠΑΡΧΕΙ)
απ' το δικό σου μου ήρθε...τι να ζηλέψεις εσύ;;;δεν έχεις κανένα λόγο...αφού ξέρεις την αξία σου...
Μπορείς να κατεβάσεις γιατί θα το αφήσω μόνο γι απόψε μέχρι που να το ξαναγράψω..Αν θες εσύ ανέβασε το στη σελίδα σου μέχρι τότε....
Α!! Πολυ καλημερα σας!!!! ετσι... για καφε... και τσιγαρο... φιλικα
τι ειναι αυτο? ποιος σε πειραξε καλο μου? οτι κι αν ειναι εσυ εισαι δυνατος αν θες μη το κανεις η αν θες μιλα μου οπως κι αν εχει θα μου λειψεις φιλια
Μάλλον στο σπίτι μου βρίσκομαι.Στο δάσος. Μοναχικός είμαι, και παίζω την τακτική μου εδώ μέσα. Προς το παρόν επιλέγω θηράματα,αλλά τα αφήνω αυτά να έρθουν σε μένα, δεν τα κυνηγαω απο πίσω γιατί το θεωρώ σπατάλη δυνάμεων. Τα θυράματα όμως πολλές φορές είναι καλύτεροι κυνηγοί απο μένα, και απο αυτό το αλισβερίσι απόψεων βγαίνω μόνο κερδισμένος και σε γνώση και σε αυτεπίγνωση. Αυτό είναι και το σημαντικό για μένα.Να μαρκάρω λίγο σκληρά για να φάω κι εγώ κανα τζαρτζάρισμα.Αλλιώς καβαλάς το Καλάμι και τότε είναι χειρότερα,γιατί είναι δεδομένο οτι το καλάμι κάποτε θα σπάσει. Καλύτερα να είμαστε όλοι προσγειωμένοι είδη, απο το να φάμε αναγκαστική προσγείωση και να χτυπήσουμε.