Published 7 χρόνια πριν in Rock

ΤΟ ΣΥΜΒΟΛΑΙΟ

  • 598
  • 0
  • 0
  • 0
  • 0
  • 0

Στίχοι

										Ήμουν μικρός, ήμουν αθώος,
 ήμουν ακόμα παιδί
όταν οι σκέψεις τρελάθηκαν
 κι έπεσαν στο χαρτί
απ'τη φωτιά και ο δάκρυ
 και μέσα από τον καπνό
πρώτη φορά βγήκε κάτι
 που ήτανε ζωντανό
μα κάτι είχε αλλάξει,
 κάτι ήταν διαφορετικό
ένιωθα σαν να χα κάνει
 μέσα μου φονικό
είχα σκοτώσει το παιδί, ότι μου είχε απομείνει
θυσία μπροστά στη μούσα μου και το συμβόλαιο κλείνει

Όποτε πιάνω το στυλό εκείνη να με κατευθύνει
σε ένα βράδυ ευχή και κατάρα μου δίνει
να μην βρω ησυχία και το μυαλό μου γαλήνη
για να μπορώ πια να γράφω γιατί “ότι γράφεις θα μείνει”
Είναι σαν να μιλάει κάποιος άλλος μέσα από μένα
και να γουστάρει να φωνάζει όσα κρατάω κρυμμένα
σαν να χω λέξεις για οξυγόνο και μελάνι για αίμα
ότι γράφω να ναι αλήθεια, κι ότι πω ας είναι ψέμα 

Ξέρεις πως είναι να έχεις δύναμη
 να δίνεις φτερά
στα συναισθήματα να βάζουν
 τις λέξεις σου στη σειρά
να φτιάχνεις κάτι που χει νόημα
 ζωή και φωνή
και τα κότσια να πει
 όσα δεν μπόρεσες εσύ
δεν ελέγχω τα χέρια μου
 όταν πιάνω το στυλό
μια θεά μια αγάπη
 μια ανάγκη να αφεθώ
κι ας ξέρω πως τα γράμματά μου δεν τα βγάζει κανείς
ποίος είναι άξιος να δει αγνό απόσταγμα ψυχής 

.........
αλλά να ξέρεις τώρα πια δεν γυρνάω στα παλιά
συνήθισα τις πληγές μου τα αγκάθια και τα καρφιά
γιατί αυτή η κατάρα, η πιο βαθιά μου πληγή
είναι ότι πιο άρρωστο κι όμορφο μου έχει ποτέ συμβεί
.........
Όποτε πιάνω το στυλό εκείνη να με κατευθύνει
σε ένα βράδυ ευχή και κατάρα μου δίνει
να μην βρω ησυχία και το μυαλό μου γαλήνη
για να μπορώ πια να γράφω γιατί “ότι γράφεις θα μείνει”
Είναι σαν να μιλάει κάποιος άλλος μέσα από μένα
και να γουστάρει να φωνάζει όσα κρατάω κρυμμένα
σαν να χω λέξεις για οξυγόνο και μελάνι για αίμα
ότι γράφω να ναι αλήθεια, κι ότι πω ας είναι ψέμα 
                                                          {[PANAS 2017]}									

:
/ :

Queue

Clear