Published 16 χρόνια πριν in Rock
Στους δρόμους του κλαρίνου
- 620
- 0
- 0
- 0
- 6
- 0
Στίχοι
Από μικρός στα χέρια μου κρατούσα μια φλογέρα, που δεν την όριζαν ποτέ κανόνες μουσικής. Ούτε κι οι νότες του σολφέζ για να τα βγάλει πέρα, μόνο η ικανοποίηση μιας παιδικής ψυχής. Πόσο με γέμιζε χαρά το αίσθημα εκείνο, με μελωδίες παιδικές και με παλιά τραγούδια. Κι όταν στα χέρια μου έπεσε ένα παλιό κλαρίνο, κατάλαβα πως στην ψυχή ανθίζουν τα λουλούδια. Με τα μοιρολόγια κλαίν’ οι Ηπειρώτες και με πωγωνήσια γλεντούν στα πανηγύρια. Μου είπες ξεκίνα και ας μην ξέρεις νότες, και παίξε της παράδοσης τα όμορφα στολίδια. Στους δρόμους του κλαρίνου και πάλι χάθηκα, με τον καημό οδηγό και το μεράκι μου. Σε μονοπάτι αδιάβατο μια μελωδία αισθάνθηκα και σ’ άκουσα να με καλείς να ψάξω την Ιθάκη μου.
ΧΑΙΡΟΜΑΙ ΓΙΑ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΔΙΑΒΑΣΑ.ΥΠΑΡΧΕΙ ΦΩΣ.ΚΑΛΥ ΔΥΝΑΜΗ
Χρόνια Πολλά Κώστα!
Κωστα καi Χριστος Ανεστη
Πολύ καλή η φλογέρα σου. Μιλάει κατευθείαν στην ψυχή.
"Φλογέρα","ψώρα"(ότι είδα),με συνεπήραν, μου αρέσει που εκτιμάς την δουλειά μου-αμοιβαίο- αλλά μας διδάσκουν όλους εμάς, οι μεγάλοι μας ποιητές.Εμείς ας βάλουμε ένα λιθαράκι..όσο μικρό κι αν είναι. Αν γίνει αυτό, ο στόχος για την συνέχεια αυτής της όμορφης θαλπωρής που μας δίνει η ποιηση θα έχει επιτευχθεί.... Θα τα λέμε
Χαιρομαι που σε βρισκω και εδω.Εξαιρετικα ολα τα δειγματα σου!Να'σαι καλα φιλε μου και θα τα λεμε και απο εδω.