Κλάμα εγχρωμου νηπίου θάμα σύγχρονου Αγίου γεωγραφία δωματίου πονοκέφαλος και νύστα εντός μου καίει η νύχτα Η λάβα της υφάδι μέθυσο μοναχικό πλανάται ως άλλο αερικό Ποιός αλήθεια είπε πως τ όνειρο αν ζείτε μπορεί να φυλακίσει την χαραμάδα του με γομολάστιχα να σβήσει Αφετηρία νέου βίου γεωγραφία δωματίου σκιές ρεκλάμες σε πορτρέτο πνοές αντάμα σε βαγονέτο Εσένα ρωτάω που με κοιτάς και χρόνια την σκιά μου πατάς στα λόγια μη μένεις τι ζητάς; αλλου ξυπνά η αλήθεια σε κρυσφηγετά και παραμύθια
Νεανίζουσες φωνές και αρπαχτικές κραυγές σάλπιγγες λόγια και βροχή τρυπόυν τα τείχη της σιωπής ... έριξα μια ματιά...ψαγμένος στιχος σου!!! ;-) ωραιος!
ΚΑΛΗΜΕΡΑ! ΟΜΟΡΦΟ ΚΑΙ ΙΔΙΑΙΤΕΡΟ ΤΟ "Μη μου τούς κύκλους τάρατε"
Συνεχίζεις στο δικό σου ιδιόμορφο στυλ, άλλοτε λιγότερο και άλλοτε περισσότερο αφηρημένο. Ξεχώρισα ιδιαίτερα τους παρακάτω στίχους απο το ΣΤΟΥ ΦΕΓΓΑΡΙΟΥ ΤΗ ΜΠΟΡΑ: Κι ειναι εκείνο το γυαλί που σου κρύβει το γιατί στα ματάκια σου εντός καθρεφτίζονται τα πως
ενδιαφέρον στίχος με πρωτότυπο ύφος! καλώς όρισες & καλή συνέχεια!