Στίχοι

										Ζούσε την επανάσταση κι ήταν ευτυχισμένη,
μα η ζωή της βάσανο,ήταν ζωή χαμένη,
γι αυτό επαναστάτησε με όλη την ψυχή της,
στους Τούρκους δεν το άντεχε να δίνει το κορμί της.
                         -
Του 21 ομορφιά και των βουνών αντάρα,
από τους Τούρκους έφυγε,πήγε στο Μητρομάρα,
μα σκλάβα πάλι έμεινε και τρισδυστυχισμένη,
που νάξερε η δύσμοιρη τι τηνε περιμένει.
                         -
Μανιάτισσα, Σουλιώτισσα, γυναίκα ηρωίδα,
πολύ τηνέ αγάπησα ,μα δεν σε ξαναείδα,
την κλείδωσε ο αφέντης της μέσα στο σπιτικό του,
να μεγαλώνει τα παιδιά, να θέλει το καλό του.
                         -
Την άφησε αμόρφωτη, για νάναι πάντα υπό του,
και μόνο για συμπλήρωμα την είχε στο πλευρό του,
ποτέ του δεν της έδωσε ουσιαστική εξουσία,
την θεωρούσε άνθρωπο χωρίς καμιά αξία.
                         -
Τα χρόνια όμως πέρασαν και οι καιροί αλλάζουν,
τώρα τα πάντα στη ζωή στα δύο τα μοιράζουν,
και η γυναίκα, φίλε μου, βγάζει το γιαταγάνι,
και οποιαδήποτε στιγμή μπορεί να σε τρελάνει.

                                                     ΧΡΗΣΤΟΣ ΚΑΡΑΜΑΝΟΣ