Στίχοι

										Ελλάδα που είσαι πατρίδα των πάντων
Το λίκνο των μύθων και των αθανάτων
Ποτέ σου δεν είχες σκυφτό το κεφάλι
Γεννιέσαι εκεί που πεθαίνουν οι άλλοι

Θεοί ξαποσταίνουν στη γη τη δική σου
Ξεχνάς και θυμάσαι ποια  είν’ η τιμή σου
Εκεί που νομίζουν πως σ’ έχουν πατάξει
Πετιέσαι και βάζεις τα πάντα σε τάξη.    

Ελλάδα που είσαι της γνώσης ο φάρος 
Πληγές και σημάδια με δάκρυα κλείνεις 
Υπάρχει εντός σου τ’ αέναο  θάρρος
Παιδιά και εγγόνια μ’ αυτό κατευθύνεις

Τον κύκλο στο χρόνο θα κάνεις και πάλι
Το φως σου θ’ ανοίξει καινούργιο κανάλι
Στη γη θα κατέβει και θα τη λυτρώσει
Σκοτάδι και χάος με μιας θα τα διώξει


Θα παίζεις για πάντα το ρόλο που έχεις
Ο φθόνος θα είναι η ανταμοιβή σου
Στους κόσμους θα δίνεις αυτά που κατέχεις
Αυτή των μεγίστων η μοίρα, θυμήσου.