Στίχοι

										Κάτω η πόλη αναπνέει βαριά 
Είν’ οι δρόμοι βρεγμένοι, τα νερά θολά. 
Και ‘γώ μόνος κοιτάω πίσω από ένα τζάμι 
Την ζωή που κυλάει σαν να είναι ποτάμι. 

Μέσα σε ένα πιθάρι είναι σαν να σε βάζουν 
Σε ένα χώρο μικρό και να σε σκεπάζουν. 
Και ‘συ τρόπο ψάχνεις να ανοίξεις το βήμα. 
Μα το ξέρεις πως είσαι στην ζωή το θύμα. 

Την αλήθεια την ξέρεις την αλήθεια την είδες 
Δεν σου πάει ο κόσμος, δεν σου παν οι ελπίδες. 
Μπαίνεις μέσα στο πλήθος και γυρίζεις την πλάτη 
Στα ανθρωπάκια που ζούνε μέσα σε μια πλάνη. 

Κάτω η πόλη αναπνέει βαριά 
Ψάχνεις ανάσα να πάρεις μα ανάσα καμία. 
Και φοβάσαι μην σε πάρει μακριά το ποτάμι 
Τα μάτια σου κλείνεις σφίγγεις την παλάμη. 

Γιατί ξέρεις πως είναι το παιχνίδι σικέ 
Τα χαρτιά σου τα είδαν στο δικό σου καρέ. 
Σε πουλήσανε φίλε μην ρωτάς το γιατί 
Έτσι είναι ο κόσμος, έτσι είν’ η ζωή. 

Την αλήθεια την ξέρεις την αλήθεια την είδες 
Δεν σου πάει ο κόσμος, δεν σου παν οι ελπίδες. 
Μπαίνεις μέσα στο πλήθος και γυρίζεις την πλάτη 
Στα ανθρωπάκια που ζούνε μέσα σε μια πλάνη.