Στίχοι

										Στις έξι σπίτι σου γυρνάς
κι’ όταν τις ώρες σου περνάς
μες το δωμάτιο σου
πίκρα την σκέψη σου κερνάς
την θύμηση μου προσπερνάς
με τον εγωισμό σου.


Προσπάθεια κάνεις κι’ όλο λες
πως την καρδιά σου εσύ μπορείς να προσπεράσεις
δεν βλέπεις μέσα σου πως κλαις
και δεν διστάζεις με ψευτιές
και με αυταπάτες τον εαυτό σου να κεράσεις.


Τον κόσμο γύρο σου κοιτάς
κι’ όταν τον λόγο σου πατάς
και έρχεσαι κοντά μου
ένοχη νοιώθεις που ζητάς
τον εαυτό σου να απατάς
μέσα στην αγκαλιά μου.