Δεν με φωτίζουν προβολείς Τα Φώτα είναι σβησμένα Σβήνω το φως της αστραπής Κρύβω στα βάθη της ψυχής Κεριά αναμμένα Σκαλίζω χρώματα της γης Σπέρνω λέξεις θλιμμένες Φυτρώνουν άνθη υπομονής Που δεν τα πότισε κανείς Σ’ άνυδρες μέρες Χαρίζω ρούχα και κορμί Και της καρδιάς το ήλιο Εισπράττω ανείπωτη ντροπή Σαν βασιλιάς σε παρακμή Χωρίς Βασίλειο
το "φώτα σβησμένα " πολύ ωραίο ....δεν τα διάβασα όμως όλα και...θα επανέλθω φίλε