Είχαν τα μάτια σου το φως του φεγγαριού. Είχαν τα χείλη σου το γέλιο της ημέρας. Πάνω στα χνάρια σου πατάω τ' ουρανού πάνω στο δείλι σου τινάζεται ο αγέρας. Βήμα το βήμα σε γυρεύω ψάχνω κοντά σου να σταθώ. Μ' όλους τους φόβους μου παλεύω απλώνω χέρι να σωθώ. Μα είσαι τόσο μακριά μου. Πως μας χωρίζει ο ουρανός. Είσαι παντού μες στα όνειρά μου. Ο πόνος έρχεται γλυκός. Με ακουμπάει στοργικά με σπρώχνει χαμηλά στη γη. ''Δε φτάνεις άλλο πιο ψηλά δε βάσταξε άλλο η ευχή. Θα έχεις το χαμόγελό της κληρονομιά των ουρανών. Πάντα θα σ' έχει για θεό της εκεί στα βάθη των ψυχών.'' Ανεμοζύγισε ο πόνος έδωσε μια και τον εχάνω. Έφυγε δίπλα του κι ο χρόνος. Φτάνει η στιγμή να 'ρθω επάνω.
0 comments