Στίχοι

										Έψαχνες να βρεις μέρος στο χαλάζι να κρυφτείς
και αν σε πετύχει η μπόρα τι σε νοιάζει
μπίλια νερού είναι και εσύ γουστάρεις να βραχείς
μα είναι η ιδέα πιο πολύ που σε τρομάζει

Ξεκίνησες ταξιδευτής του κόσμου  ερημίτης
και στην πορεία έγινες νομοταγής πολίτης

Συνήθισες να πίνεις ένα βότανο πικρό
σου ‘παν δεν είναι πρέπον η τεκίλα
και εσύ που κάποτε δε καταλάβαινες Χριστό
τώρα μου προκαλείς ανατριχίλα

Στα είκοσι σου είχες για πρότυπο τον Τσε
ξεθώριασε όμως μέχρι τα σαράντα
μεταλλαγμένος γιάπης τώρα με ένα σπορ καμπριολέ
 κάλυψες τον ιδρώτα σου με άρωμα λεβάντα

Ξεκίνησες ταξιδευτής του κόσμου  ερημίτης
και στην πορεία έγινες νομοταγής πολίτης

Άστο μη το αναμοχλεύεις το γιατί
μονάχα ο σπόρος που θα ρίξεις μη σου μοιάσει
αγκυλωμένος καθηλώνεσαι σε πρέπει και επειδή
ο λόγος σου μονότονος μας έχει πια κουράσει