Στο σήμερα που χτίσατε για μένα, γεννήθηκα μεγάλωσα. Ψυχή, κορμί και σώμα και ένα όνομα μου ΄δωσαν. Πες το τύχη πες το ατυχία, πρέπει να ζήσω σ΄αυτή τη κοινωνία. Και σαν τυφλός μ΄ενα ραβδί, θα πρέπει να ξεχωρίζω δίκιο και αδικία. Όταν περάσουν τα χρόνια, μαθαίνεις τον πόνο καλύτερα. Κοιτάς πίσω και λες, θα τα΄κανες κάποια πράγματα αρχύτερα. Όμως αυτά που ζούμε, μας κάνουν αυτό που είμαστε. Με τα καλά και με τα κακά, αυτό που βλέπουμε στον καθρέφτη, αυτό είμαστε. Σ΄αυτή τη ζούγκλα γεννήθηκα, μεγάλωσα. Το νού μου και το είναι μου, όλα τα΄δωσα. Σας τα΄δωσα για να με καταλάβετε πως υπάρχω. Και περίμενα κάτι να πάρω και κάτι και ΄γω να ΄χω. Γεννήθηκα, μεγάλωσα και όπως ήρθα θα φύγω. Με τις αναμνήσεις και τις εμπειρίες μιας ζωής . Τόσες μέρες, τόσα χρόνια σαν μια στιγμή βαθίας αναπνοής. Σαν ένα παραμύθι, μία φορά και έναν καιρό. Γεννήθηκα, μεγάλωσα στο μονοπάτι που διάλεξα να ακολουθώ. Λακης Σιδεριδης 09/11/17
0 comments