Στίχοι

										Ο ήλιος βγαίνει τυφλώνει τη μέρα
ο κλόουν πλένει απ’ τη μούρη τη μάσκα
και σαν η παράστασή μου τελειώνει
δένω στο πρόσωπο τη μαύρη μου γάζα

Είμαι ο παλιάτσος σας!

Είναι το σώμα μου χάρτης παρακμής
αν τον περπατήσεις και συ θα χαθείς
Στο μυαλό μου έχω το κουτί της Πανδώρας
αν γυρίσεις το κλειδί θα γεμίσεις με δώρα

Τις προσευχές σας σάς τις χαρίζω, δικός σας το θαύμα
δεν πιστεύω σε Θεούς και σε δαίμονες
Από καιρό έχω βουτήξει στο ανθρώπινο σπέρμα
και κραυγάζω οργασμούς σε όσα ντρέπεστε

Μην σταυρώνετε τα χέρια σας άλλο για μένα
έναν άσπιλο παράδεισο μη μου τάζετε
Έχω δει τα μάτια σας να ξερνούν τόνους ψέμα
δυο καρφιά δεν αρκούν στην σωτηρία που εικάζετε

Σας το λέει ο παλιάτσος σας!

Οι τοίχοι αναβλύζουν παρθένο αίμα
ο κλόουν βγάζει τη μαύρη του γάζα
και σαν οι ψυχές στο μυαλό μου σωπάσουν
φορώ ξανά την ωραία μου μάσκα

Είμαι ο κλόουν σας σάς διασκεδάζω
Μια μαριονέτα που όλο αλλάζω
Σε κάθε νεύμα των χεριών σας
Τι θαύμα! γίνομαι ο άνθρωπός σας

Σ’ αυτό το θεάτρου του παραλόγου
Χειροκροτήστε και θα χορεύω, θα χορεύω, θα χορεύω…
Και κάθε βράδυ θα αποθεώνω
τις μαύρες γάζες σας, στο πρόσωπό μου

Είμαι ο παλιάτσος σας!