Πράσινη η μέρα σου Χαρούμενα πλήθη πολεμάς Το άδειο κορμί σου δεν πουλάς Φθηνές υποσχέσεις Σε χίλια κεφάλια στριμώχνεις Χαμένες παρθένες του βουνού Δυο γέροι αγγέλοι του θεού Σ’αγγίζουν σ’αφήνουν Σε διώχνουν στο τέλος σε φτάνουν Πράσινη η μέρα σου αντέχεις Πράσινη η νύχτα σου πενθείς Νικητής της ζωής να χορεύεις Νικητής του ονείρου σου θα βγεις Σκυμμένα κεφάλια συναντάς Για ελπίδες και πόθους συζητάς Το κρύο που υπάρχει Μ’αγιάζι τις φλέβες μπουκώνει Στο βάθος του δρόμου μια αρχή Σου γνέφει σου στέλνει μια βροχή Κι αρχίζεις αγώνα θλιμμένο Μ’εχθρό σου εσένα Πράσινη η μέρα σου αντέχεις Πράσινη η νύχτα σου πενθείς Νικητής της ζωής να χορεύεις Νικητής του ονείρου σου θα βγεις
"Η αναπνοή μου σε βαραίνει Κάθε Δευτέρα το πρωί Η λογική σου με ματώνει Να ξεκινάω απ’την αρχή" - Με μαγικά φτερά λοιπόν..Καλή εβδομάδα να έχουμε αγωνιστή!!!
Ευχαριστουμε για την αποδοχη!!!
Κλέαρχε, θα απευθυνθώ στον Γ. Ευστρατιάδη να δούμε τι θα γίνει. Αλλοιώς, τι να πω θα σκεφτούμε κάτι. Σε χαιρετώ και μπράβο για την ευαισθησία σου ως δημιουργός. Κάτι ανάλογο βλέπω σε ελάχιστους.
και ενώ εχουν λόγια απλά,λόγω του "φύγε-μεινε" που θολώνουν τα νερά,τα διάβασα απο δυο φορές το καθένα.Ειναι και η γραφή η κάπως ελειπτική και σε αλλα μέρη η κάπως ακαταλαβίστικη,που δημιουργεί μια μαγεία του λόγου.Πάντα τέτοια Κλέαρχε!.
Τι γραφεις καλε???? Λοιπον, εισαι ο περιεργα αληθινος.... Στα δικα σου μετρα και σταθμα....!!!! Τολμας ρε βλακα ν'αλλαξεις.....????? Αμαν μανα μου... και ολα τα αλλα.... Το θα σ'αφησω ο γιος σου με μπερδεψε λιγο... ισως ειναι αλληγορικο και δεν το καταλαβα... Πωπωπω γραπταααα!!!!!!! Βαριες ροκιες...! Φιλε μου ....Τολμας!!! :) Αναστασια