Στίχοι

										Μια βραδιά μεσημεριού
πιαστήκαμε απο το χέρι
τι κι αν ήταν μεσημέρι
έμοιζε βράδυ, βράδυ καλοκαιριού.

Μέσα στα μάτια κοιταχτήκαμε
μα δεν βλεπόμασταν
μέσα στην νύχτα χανόμασταν
μέναμε βουβοί και κοιταζόμασταν.

Νύχτα μεσημεριού,
μοιάζει σαν νύχτα, μέρα μεσημέρι,
όταν αφήνεις βιαστικά, το χέρι που κρατάς,
όταν αφήνεις βιαστικά, το στόμα που αγαπάς.

Μακριά σαν πάς,
σαν ξεμακραίνεις
πόσο μικραίνεις,
και πίσω μένεις, 
μονάχα στίχους να μαδάς.