Στίχοι

										Σηκώθηκε η ανατολή
απ’ το παράθυρο μου
καθώς περνά το πρωινό
πιο γκρίζος ο ουρανός

Η πληγωμένη μου καρδιά
και το φιλότιμο μου
δεν λένε πια να σηκωθούν
τους πνίγει ο καημός


Θα κλείσω τις κουρτίνες μου
ο ήλιος να μην μπαίνει
θα πάρω τις ευθύνες μου
και ότι απομένει..
Και θα διαβώ μονάχος μου
την δόλια τη ζωή μου
έτσι όπως την κατάντησες
χωρίς τη θέληση μου


Σηκώθηκε η ανατολή
απ’ το παράθυρο μου
και η τρελή μου η καρδιά
ακόμα σ’ αγαπά

Ο πυρετός παραίσθηση
μέσα στο όνειρο μου
κάνει τον κόσμο δύσκολο
σαν μ’ έχει συντροφιά


Θα κλείσω τις κουρτίνες μου
ο ήλιος να μην μπαίνει
θα πάρω τις ευθύνες μου
και ότι απομένει..
Και θα διαβώ μονάχος μου
την δόλια τη ζωή μου
έτσι όπως την κατάντησες
χωρίς τη θέληση μου