Νιφάδα παγωμένη / στο φώς τ’ αυγερινού ζαλίστηκες και με καρδιά θλιμμένη / στο χάος τ’ ουρανού γκρεμίστηκες. Το σώμα τ’ αλαφρό σου / ο άνεμος το στέλνει στα χέρια του, στον άκρατο χορό σου / αλλόκοτα το φέρνει στ’ αστέρια του. Το λάγνο σου ζηλεύω / της χάρης τ’ αστρικό ιρίδισμα και μέσα μου γυρεύω / μαζί σου το γλυκό παιχνίδισμα. Και νιώθω το κορμί σου / απρόκλητα να δείχνει τον Μάη μου, και ζω την αφορμή σου / που ανέλπιστα σε ρίχνει στο πλάι μου. -.-
ΝΑ ΣΑΙ ΚΑΛΑ ΧΡΗΣΤΟ ΜΟΥ,ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΦΙΛΕ
ill be back 4 more den exo xrono na ta diabaso ola shmera :)
που δεν χωρούν σε κανένα βλέμμα... Είναι τα ταξίδια αυτά που γίνονται λέξεις και τσαλαβουτούν στις άκρες των ματιών μας! καλώς σε βρήκα στην γειτονιά! Υ.Γ. Υπέροχα μάς ταξιδεύεις, στωικά...
Το παράθυρο του νότου καταπληκτικό!
Γλυκόπικρο, νοσταλγικό το δημιούργημά σου Χρήστο, με τη ζεστασιά της ψυχής να αναβλύζει από παντού...Καλό βράδυ να έχεις...
Εικόνες, ταξίδια και αποδράσεις στο άγνωστο μοιράζουν οι στίχοι σου και μας "στέλνουν" πραγματικά, να σαι καλά, είσαι φοβερός φιλιά καλό βράδυ.
Ο ΑΛΑΝΗΣ Ο ΣΕΡΜΠΕΤΗΣ ΚΑΙ Ο ΜΑΓΚΑΣ ΜΟΥ ΘΥΜΙΣΑΝΕ ΤΙΣ ΠΑΛΙΕΣ ΚΑΛΕΣ ΜΕΡΕΣ ΤΟΥ ΡΕΜΠΕΤΙΚΟΥ ΤΡΑΓΟΥΔΙΟΥ. ΕΛΠΙΖΩ ΝΑ ΜΕΛΟΠΟΙΗΘΕΙ ΓΙΑΤΙ ΤΟ ΑΞΙΖΕΙΣ. ΦΙΛΑΚΙΑ ΠΟΛΛΑ ΚΑΙ ΠΑΛΙ ΜΠΡΑΒΟ ΣΟΥ!!!!!
Ωραίο... Εύχομαι να περάσετε όμορφα στην υποδοχή της άνοιξης.
Πέρασα να πω κι εδώ μια ευχή μιας και είστε φίλος της Ποίησης. Ο δρόμος είναι μακρύς αλλά ευχάριστος. Κι όπως λέω και στα άλλα "παιδιά", όλοι μαζί προχωράμε πιο καλά. Έτσι δεν είναι;