Εφυγα μακρυα απ τον κοσμο που μ αρνηθηκε και τωρα ζω μεσα στον τρομο στον φοβο που γεννηθηκε η ψυχη μου ζει στο φοβο που φωλιαζει μεσα μου και οι μερες ειναι νυχτα μαυρα ειναι τα κεφια μου ----------------------------------------------------- Απο καημο σε συμφορα πεταει το μυαλο μου μαυρο το ρουχο που φορα τ αδικο ριζικο μου -------------------------------------------------- Κανεις δε ξερει πια τι ζω και πια τι περιμενω σε μια ζωη χωρις ζωη σ ιδιο πρωι μ αλλο πρωι και νυχτες διχως τερμα μ ενα κοματι ουρανο μονο ψηλα για να θωρω κλεισμενος σ ενα πλεγμα ------------------------------------------------------ Απο καημο σε συμφορα πεταει το μυαλο μου μαυρο το ρουχο που φορα τ αδικο ριζικο μου ------------------------------------------------ Μανα γλυκεια η σκεψη σου μονη παρηγορια μου πως παλι θα σε ξαναδω παλι κοντα σου θα βρεθω σαν μου γελαση η ζωη λιγο να σπαση η σιωπη που κλεινει την καρδια μου και λειωνει τα μυαλα μου ----------------------------------------------------------------------- Απο καημο σε συμφορα πεταει το μυαλο μου μαυρο το ρουχο που φορα τ αδικο ριζικο μου ----------------------------------------------
0 comments