Χυδαιοι ανθρωποι η συντροφια σου δεν εχουν τιποτε για να σου δωσουν μονη τους ενοια,σκοπος ζωης μεσα στον βουρκο για να σε χωσουν μυαλο κουρκουτι απ'το χασισι την πρεζα την κοκα και τα χαπακια φωναζουν,ουρλιαζουν, πως ειναι θεοι μα ολοι τους ειναι μικρα ανθρωπακια εσυ δεν εισαι σαν ολους αυτους που θελουνε ταχα να ξεχωριζουν εισαι η φωνη κι η μουσικη που κανει λουλουδια κι ανθρωπους ν'ανθιζουν ασ τους ρε φιλε μεσα στο ψεμα τους να λενε πως ζουν, ενω δεν ζουνε ασ τους ρε φιλε, φυγε μακρια και στειλτους τον ηχο σου μονο ν'ακουνε
είπα να σου πω...πολλοί καλοί οι στίχοι ...τα θέλω και τα πρέπει σου....ο Χάρης τους ζωγράφισε υπέροχα...
ειναι στιχος με Μεγαλο νοημα! να εισαι καλα δασκαλε!
Σε ευχαριστώ,είσαι απίστευτος.Θα τα ξαναπούμε απο ότι βλέπω..φιλιά...
Συμφωνω απολυτα με οσα γραφεις στο κομματι ΔΑΣΚΑΛΟΣ.. Σ ευχαριστω πολυ για το σχόλιο σου στη σελιδα μου