Τα μάτια μου δακρύζουνε γυαλιά Κομμάτια ουρανού πυρακτωμένα Τα χέρια μου σφραγίζουνε γροθιά Τσακίζουν του καιρού τα γαμημένα Τα τζάμια μου καπνίζουνε βαριά Τσιγάρα καταπίνω με φαρμάκι Η νύχτα μου με πνιγεί σαν θηλιά Δεν φτάνει μια ανάσταση μονάχη… Πικράθηκε του κόσμου η αυγή Και στάζει το φεγγάρι αγωνία Μου στέρεψε κι ετούτη η ζωή Δεν έχω πια καινούρια ευκαιρία Αντάμωσε ο χρόνος το κενό Βαριά με αλυσίδες το ζαβώνει Λερώνει η αγάπη τον Θεό Κι ο διάολος την νίκη του χρεώνει… Περπάτησε ο έρωτας γυμνός Γδαρμένος απ’ της μοίρας του τα νύχια Επάνω στα συντρίμμια μοναχός Σαν άντρας που πεθαίνει από συνήθεια Κι απόμεινε μονάχα μια σκιά Το άρωμα, η γεύση κι η αρμύρα Τοπία του μυαλού μου μακρινά Με σάβανα τυλίχτηκα και μύρα…
Το "Μαλάκα τιποτένιε εαυτέ μου θα τόχω στα αγαπημένα μου! Δημήτρης.Π.
δυνατοι στιχοι... παιρνανε στον αναγνωστη εντονα συναισθηματα.