Σ'αυτό το δύσκολο στρατί, είναι οι χαρές ψιχάλες, οι πίκρες πέφτουν σα βροχή, μα εσύ κράτα τις στάλες! Μην τη φοβάσαι τη βροχή, θα έρθει ...θα περάσει! Θα λουλουδιάσει κι η ψυχή, η μπόρα όταν κοπάσει! Κι όταν σε κόψει το γυαλί, δώσε του μια να σπάσει, αν το αφήσεις στην πληγή, μένεις στην ίδια στάση! Είναι η ζωή μια δρασκελιά, πέρα απ' τη θεωρία, με την καρδιά σου συντροφιά, γλέντα την εμπειρία! Και τα στραβοπατήματα, έχουν την ομορφιά τους, είναι κι αυτά μαθήματα, θα μπούνε στη σειρά τους! =========================== ΝΙΚΗ-ΑΝΝΑ Π.
ΥΠΕΡΟΧΟ.....ΤΗΝ ΚΑΛΗΜΕΡΑ ΜΟΥ...
τι κανει το κοριτσι? "ακατεργαστος ποθος" πολυ καλο ετσι κι αλλιως ξερεις οτι μ αρεσει η γραφη σου φιλακια πολλαααααα
ευχαριστω πολυ Νικη,να εισαι καλα εσυ και η οικογενεια σου,παντα με χαμογελο!!!
Πανέμορφο Νίκη!!
καλο φθινοπωρο Φιλαρακι μου Καλο με υγεια, ευτυχια και εμπνευσεις! (ακομα δεν πηγα να προμηθευτω το cd σου, ειμαι γαϊδαρος)... Φιλια!!
Αλλά χειμώνας έρχεται και θα μαζευτούμε! Σταθερά ανοδική η γραφή σου, κι απ' τις αγαπημένες μου!!
Είμαι το νυχτολούλουδο από τους στίχους... Άκουσα το "ΠΟΣΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ" είναι πάρα πολύ ωραίο..Ειλικρινά...Και έδεσε πολύ όμορφα με την μουσική...Μπράβο κ στους 2 σας..
με τις στιχάρες σου!!!! και ψάξε..... απλά υπέροχο!!!!! πολλά φιλιά !!!σ' αποθυμήσαμε καλέεεεεεεεεεεε........
Θα ξεκινήσω παραθέτοντας το παρακάτω : "Δροσοσταλίδες της αυγής η θύμησή σου Κι ένα φεγγάρι λησμονιάς μέσα στο χρόνο. ΄Αγνωστο άκουσμα ο ήχος της φωνής σου Και η μορφή σου στου μυαλού την πλάνη μόνο! Ξεθωριασμένες πινελιές τα γράμματα σου , Η απουσία σου κενό που ισοπεδώνει, Να’ μουνα εικόνα σμιλεμένη στα όνειρά σου Κι αυτό το ‘’τσακ’’ που τη στιγμή απογειώνει!" Είχα υποσχεθεί ότι όταν βρω το χρόνο θα σε διαβάσω και το έκανα. Διάβασα στην τύχη πρώτα το στίχο που ανήκουν οι παραπάνω δύο στροφές. Ποτέ δε διαβάζω με τη σειρά που τα βάζει ο στιχουργός αλλά πρώτα ποιός τίτλος θα με τραβήξει πιο πολύ. Μετά διάβασα και άλλα δικά σου εδώ, σχεδόν όλα. Παραθέτω και κάτι άλλο αν μου επιτρέπεις : "΄Ονειρα συντρίμμια, άγχος και ασχήμια κι η ζωή μας για το πουθενά. Η καρδιά κουρνιάζει με σπουργίτι μοιάζει που το βρήκε βαρυχειμωνιά." Αυτό που έχω πραγματικά να πω είναι ότι είναι τιμή μας που είσαι εδώ και αν θέλει κάποιος να πάρει ένα μικρό μάθημα στιχουργικής ας έρχεται εδώ να διαβάζει να σε μελετάει γιατί είσαι ΣΕΜΙΝΑΡΙΟ ΣΤΙΧΩΝ. Έτσι λοιπόν εξηγείται το χαμόγελο του κυρίου Ιακωβίδη όταν είναι δίπλα σου στη φωτό ... Με σεβασμό, Β. Πάλλης.
πανεμορφοι στιχοι πανεμορφοι νασαι καλα και να εχεις παντα επιτυχιες σε ολους τους τομεις μπραβο σου
ωραιο το "θελω να σταματησω τα ρολογια" απιθανος στιχος! μου θυμισε το "σταματησε του ρολογιου τους δεικτες τωρα που ειμαστε αγκαλια..."παλιο διαχρονικο αγαπημενο τραγουδι! φιλια!
Ωραιο τραγουδι το Θελω να σταματησω τα ρολογια...Το μονο που θα αλλαζα θα ηταν η λεξη Κορμια με την λεξη φιλια...Πολυ πιο γλυκο και πιο ανετο για τον τραγουδιστη...Τα σεβη μου !!!!
παρα πολυ ομορφο! τα λεμε κι εδω κι εκει!!!χεχε:)