Στίχοι

										Ψηλά στους ολόγιομους τους κάμπους ,στο μεσημέρι του καλοκαιριού 
Βαθιά της νιότης το ονειρεμένο θέρος , και στις γυρτές κατάμεστες ελιές , 
ανασαίνω αιώνες από την ζήση σου , από την ιστορία σου ..... 
κάνω ονείρατα να φαντάζουν αληθινά 
Πίσω από τις χαραμάδες των στάβλων 
κοιμίζω το μυαλό μου να ησυχάσει απ'τις έγνοιες των παιδικών μου χρόνων .
γιορτάζω κάθε ανάσα μου .
Γυρίζω το βλέμμα στο φως και ηρεμεί η ψυχή μου .
Πόσο θα ήθελα να τρέξω ξανά στους ελαιώνες σου .
Να μυρίσω τα καλοκαίρια σου, και ξάγρυπνη να μείνω στον ήχο από τα τριζόνια την νύχτα .
Κρήτη εσύ που 'ασάλευτη στέκεσαι σαν Καρυάτιδα αιώνες τώρα, χωρίς να κουράζεσαι μέσα στο φως και το σκοτάδι .
Κι ορκίζεσαι στους Καστρίνους πάντα ελευθερία , εσυ μας μεγάλωσες με ότι έχει να δώσει ο ανθρώπινος νους .
Νυχτολούλουδο και γιασεμί , δυόσμο και βασιλικό και όλομεστό αμπέλι .
Κρατώ τις ρίζες σου γερά , πορεύομαι και πάω .
Σε αυτήν την χώρα θα γυρνώ και σε αυτήν θα φτάνω , για μια ζωή .
Το λάδι σου ,τ'άγουρο θα μυρίζουν τα ρούχα μου και 'αλισμαρι από τους κήπους σου θα μυρίζουν τα μαλλιά μου .
Κρήτη , Ευλογημένη από τους αρχαίους χρόνους , κυκλωμένη από την Μεσόγειο.
Αναδυόμενη σαν Αφροδίτη πλένεις το πρόσωπο σου στον Κάβο Μαλιά.
Και εγώ σε καμαρώνω .

Για άλλου μην πας.


Σωτηρία Χατζάκη 2020 06/09