Μυρωδιά
φεγγαριού τα
σκέλια
σου, γεύση
ομίχλης το
στήθος
σου, κρύσταλλα
πάγου τα
νύχια
σου, με τις
πτυχές της
στιγμής
ζωγραφίζεις το
δέρμα του
χρόνου
αφήνοντας τα
λόγια των
ματιών
σου να
δρασκελίσουν
στα χνώτα της
λάμψης.
και καλωσόρισες. Διάβασα τα κείμενα/ποιήματά σου. Η γραφή σου στεγνή σαν αποξηραμένο αίμα σε πληγή ή σαν λευκό σεντόνι που έχει στεγνώσει απο καιρό πάνω σε σύρμα απλωμένο και που κανείς δεν τό μάζεψε κι έχουν αρχίσει να μαζεύονται σύννεφα πάλι...
Δεν ξέρω αν ακούγονται ακαταλαβίστικα όλ' αυτά αλλά προσπαθώ να εκφράσω ότι αισθάνθηκα διαβάζωντάς σε. Άπειρες μεταφορές και παράξενες εικόνες. Παρά όμως τη σαφέστατα σύγχρονη γραφή,αν προσέξει δε κανείς καλύτερα, θα ανακαλύψει ψήγματα λυρισμού της σχολής Σολωμού.
"Ανθίζουν τα κενά εντός μου..." στίχος που αξίζει πάρα πολλά!
Έξοχα! Μπράβο!
διαβασα εργα σου κι εχω να πω μονο πως... η ποιοτητα ρεει αφθονη απο την πενα σου! τα ευσημα μου και τα σεβη μου!
και καλωσόρισες. Διάβασα τα κείμενα/ποιήματά σου. Η γραφή σου στεγνή σαν αποξηραμένο αίμα σε πληγή ή σαν λευκό σεντόνι που έχει στεγνώσει απο καιρό πάνω σε σύρμα απλωμένο και που κανείς δεν τό μάζεψε κι έχουν αρχίσει να μαζεύονται σύννεφα πάλι... Δεν ξέρω αν ακούγονται ακαταλαβίστικα όλ' αυτά αλλά προσπαθώ να εκφράσω ότι αισθάνθηκα διαβάζωντάς σε. Άπειρες μεταφορές και παράξενες εικόνες. Παρά όμως τη σαφέστατα σύγχρονη γραφή,αν προσέξει δε κανείς καλύτερα, θα ανακαλύψει ψήγματα λυρισμού της σχολής Σολωμού. "Ανθίζουν τα κενά εντός μου..." στίχος που αξίζει πάρα πολλά! Έξοχα! Μπράβο!