Published 15 χρόνια πριν in Rock

ΚΟΡΜΙ

  • 692
  • 0
  • 0
  • 0
  • 2
  • 0

Στίχοι

										Μυρωδιά 
φεγγαριού τα 
σκέλια 
σου, γεύση 
ομίχλης το 
στήθος 
σου, κρύσταλλα 
πάγου τα 
νύχια 
σου, με τις 
πτυχές της 
στιγμής 
ζωγραφίζεις το 
δέρμα του 
χρόνου 
αφήνοντας τα 
λόγια των 
ματιών 
σου να 
δρασκελίσουν 
στα χνώτα της 
λάμψης.									

2 comments

  • D-Asimos

    διαβασα εργα σου κι εχω να πω μονο πως... η ποιοτητα ρεει αφθονη απο την πενα σου! τα ευσημα μου και τα σεβη μου!

    1303660101
  • Δημήτρης Αβυδηνός

    και καλωσόρισες. Διάβασα τα κείμενα/ποιήματά σου. Η γραφή σου στεγνή σαν αποξηραμένο αίμα σε πληγή ή σαν λευκό σεντόνι που έχει στεγνώσει απο καιρό πάνω σε σύρμα απλωμένο και που κανείς δεν τό μάζεψε κι έχουν αρχίσει να μαζεύονται σύννεφα πάλι... Δεν ξέρω αν ακούγονται ακαταλαβίστικα όλ' αυτά αλλά προσπαθώ να εκφράσω ότι αισθάνθηκα διαβάζωντάς σε. Άπειρες μεταφορές και παράξενες εικόνες. Παρά όμως τη σαφέστατα σύγχρονη γραφή,αν προσέξει δε κανείς καλύτερα, θα ανακαλύψει ψήγματα λυρισμού της σχολής Σολωμού. "Ανθίζουν τα κενά εντός μου..." στίχος που αξίζει πάρα πολλά! Έξοχα! Μπράβο!

    1271443006
:
/ :

Queue

Clear