Στίχοι

										Από το μέλι που ο Έρωτας κερνούσε τη Ζωή, 

χυθήκανε δυο χρυσαφιές, βελούδινες σταγόνες, 

κυλήσανε και πέσαν' απ' τον ουρανό στη γη, 

γεμίσαν θλίψη ξαφνικά που μείναν' μόνες. 



Πέρασαν χρόνια ψάχνοντας η μια να βρει την άλλη, 

στου κόσμου την κάθε γωνιά, παντού και διαρκώς, 

μα κάποτε έφτασε η στιγμή, σαν ανταμώσαν' πάλι, 

σβήστηκε η θλίψη και γεμίσανε με φως. 



Ταιριάξανε το χρώμα τους με κείνο των ματιών σου, 

και μέσα τους κρυφτήκανε, να ζουν πάντα μαζί, 

κι αν δάκρυα κυλήσουν ως τις άκρες των χειλιών σου, 

να ξέρεις πως γεννήθηκαν από έρωτα και ζωή; 



Ταιριάξανε τη λάμψη τους με κείνη των ματιών σου, 

και μέσα τους κρυφτήκανε, να ζουν πάντα μαζί, 

κι αν δάκρυα κυλήσουν ως τις άκρες των χειλιών σου, 

τη γεύση θα 'χουν από μέλι, από έρωτα και ζωή;