Μου πήραν τ’ άστρα τη μιλιά Κουβέντες για ν’ αλλάζουν Στα σκοτεινά περάσματα Τον ήλιο να πειράζουν Μου πήρε η νύχτα τα φιλιά Του φεγγαριού τα δίνει Στο σκοτεινό το πέλαγος Η ομορφιά του σβήνει Και συ στην απουσία σουΚάθε στιγμή μπροστά μουΚάθε στιγμή και πιο πολύΦωτιά στα βήματά μου Με πήρε θάλασσα βαθειά Και βράχο μ’ έχει κάνει Κι όποιο καράβι πέρασε Δεν έπιασε λιμάνι
καλη χρονια εστω και αν αργησα 4 μηνες ελειπα γερμανια θα τα πουμε φιλε μου να εισαι καλα
Μ' ΑΡΕΣΕ Η ΠΕΝΑ ΣΟΥ!ΟΛΑ ΕΧΟΥΝ ΕΝΑ ΔΙΚΟ ΤΟΥΣ ΜΟΝΑΔΙΚΟ ΣΤΥΛ! ΣΥΓΧΑΡΗΤΗΡΙΑ ADRI! ΦΙΛΙΚΑ ΜΕ ΕΚΤΙΜΗΣΗ, δημήτρης.
ΠΟΙΣ ΞΕΡΕΙ ΠΟΙΟΣ ΔΕΝ ΞΕΡΕΙΣ ΠΟΙΟΣ ΚΑΝΕΙ ΠΟΙΟΣ ΔΕΝ ΚΑΝΕΙ. ΑΝ ΕΜΕΙΣ ΔΕΝ ΒΛΕΠΟΥΜΕ ΤΗ ΜΥΤΗ ΜΑΣ ΚΑΙ ΔΕΝ ΖΟΥΜΕ ΤΑ ΣΚΑΤΑ ΜΑΣ ΤΙ ΝΑ ΜΑΣ ΠΟΥΝ ΟΙ ΑΛΛΟΙ.
έχουμε καιρο να τα πούμε μα είμαστε εδώ. Πάντα θα σε χαίρομαι όποτε μπαίνω εδώ, τα λέμε
όπως τα γράφεις είναι, με μία μικρή διαφορά, η δική σου ψυχή είναι μεγαλύτερη ! Να είσαι πάντα καλά και να τα λέμε!
Κι εμεις χαιρομαστε που μας ανακαλυψατε.. βεβαια μπορει να μην ειμαστε τοσο σπουδαια ανακαλυψη σαν την Αμερικη.. αλλα σαν τη Γαλλια το παλευουμε!! Χαχα!
λογια ζωντανα,λογια ελληνικα,λογια να γινουν τραγουδια.καλη συνεχεια
Ωραίο φίλε. Ωραίο αλλα ενοχλεί. Αστα.
Γιατί δεν έπιασε λιμάνι; Ξερα εσύ και το σκυλόπνιξες; Δε νομίζω... Βράχος απλά και έδεσε...
Μόλις άκουσα το "Μοιρολόι" στη σελίδα του Κώστα, δεν μπορούσα να μην μπω να σου πω συγχαρητήρια για τον υπέροχο πραγματικά στίχο...πολύ δυνατό τραγούδι, με άγγιξε με όλη τη σημασία της λέξεως...συγχαρητήρια σε όλους σας!!!
Τι τα θε΄ς; "history shows again and again how natural point up the folly of men"B.O.C. ή αλλιώς η ιστορία δείχνει πόσο φυσικά αυξάνεται η ανθρώπινη ανοησία. Ωραίο πάντως.
που άλλοτε τη ζωή μας γερνά, όπως έλεγε κι ο σεμνότατος μπάρμπα Στάυρος Κουγιουμτζής κι άλλοτε μας την γλυκαίνει και την ομορφαίνει. Να σαι καλά φίλε Αdri και γερός σαν τα ψηλά βουνά που είχες στις σελίδες σου. Να μας χαρίζεις δροσιά και «οξυγόνο» όπως εκείνα.
...Θάλασσα, ήλιος, κήπος, χωριά,νερά, πουλιά, δρόμος, δέντρα.Γεια σου, ωρέ Adri ! Άνθρωπος που "θρέφεται" με της μάνας-γης τα πλούτη, και νιώθει αυτάρκης κι όμορφος , μνημονεύοντάς τα και τραγουδώντας τα, δεν μπορεί παρά να γράφει με ψυχή, σαν τη δικιά σου Κι αφού ΤΙΠΟΤΕ δεν μας ανήκει κι όλα μάς τα δίνουν η Φύση κι η Αρμονία, διαλέγοντας κάθε φορά κάποιον φορέα, για να φωνάξει αυτά που εκείνες θέλουν, εδώ στην περίπτωσή σου, έκαναν διάνα κι οι δυο τους ! Όποιος αποκόβεται απ' τη μανούλα-γη, καταντάει κούφιος κι αστείος γιάπης του κερατά, χαμένος που 'χει χάσει τον μπούσουλα και πάει στο πουθενά.Ακόμα όμως, ο δεκαπεντασύλλαβος είναι μέσα στο πετσί του Έλληνα, τρέχει στο αίμα του, αιώνες τώρα, και πρέπει να 'ναι το κατ' εξοχήν εργαλείο στα χέρια κάθε τραγουδοποιού που θέλει να γράφει με το Αίμα και τη Μνήμη,...Αληθινά, δηλαδή.Χαρά σ' εσένα που μπορείς και δείχνεις με τέτοιας ομορφιάς δεκαπεντασύλλαβους, ότι βαστάς απ' τη γενιά του Τάκη Πλούμα. Γεια σου, Adri "που σπέρνεις τις αγάπες σου, να γίνουν όλες δέντρα,/ να κρύβεσαι στα φύλλα τους, να 'χεις την τρέλα αφέντρα" ! ! !
τιμή μου και καμάρι μου αυτά τα λόγια από κάποιον που έχει γράψει απο τα ομορφότερα κατα γενική ομολογία έργα εδώ μέσα.Να ξέρεις ότι σε υπολογίζω,αγαπάω και θα υποστηρίζω την τέχνη σου. Την καλησπέρα μου
χαίρομαι κι εγώ να σε διαβάζω και διαπιστώνω ότι διαθέτεις ένα είδος φιλοσοφίας μέσα στα γραπτά σου που δημιουργεί σκέψεις στον αναγνώστη.