Εγώ και το τέρας περνάμε καλά Έχουμε γίνει χρόνια τώρα, φίλοι Συγκρίνουμε νύχια, μετράμε αυτιά Είμαστε φύλακες σε έρημη πύλη Αγχώνω διαβάτες, ψειριάζει μυαλά Βουτάω στις στάχτες όταν μ’ αφήνει Μετράμε τις νύχτες σε λα ουρλιαχτά Τα δόντια του πλένω όταν τρώει παραφίνη Πατέρας στο τέρας τρελός τεχνικός Που μπύρες συνήθιζε βράδυ να πίνει Μου τα λεγε δείχνοντας πέρα στο φως, Σκια δίχως να χει, ψηλά στη σελήνη Στο βάθος της κόρης του βλέπω συχνά Τον πάτο στην άβυσσο που η πράξη του κρύβει Τον τοίχο στη γλύκα που βάζει μπροστά Γραμμάτιο σε επίπονη, έντονη ήβη Εγώ και τα τέρατα περνάμε καλά Έχουμε γίνει χρόνια τώρα φίλοι
Λοιπον κυριε Μαυρε εισαι και παρα πολυ καλος...μου πηρε λιγο καιρο μεχρι να ολοκληρωσω το διαβασμα των στιχων σου και σημερα με το νεο σου ολοκληρωσα με τις καλυτερες εντυπωσεις.Καλη συνεχεια :)
Καραπλονκάτα!@
Μόνο το πρώτο πρόλαβα να διαβάσω αλλά σίγουρα θα ξανάρθω να δω κ τ' άλλα.. "Μα ο δρόμος ζωγραφίζεται, και γίνονται οι πορείες. Ακόμη κι αν δε φτάσουμε, θα φτάσουν οι ιστορίες." Τί να σχολιάσω;
ΩΡΑΙΟΣ Ο Κ Μ. Ο ΜΑΥΡΟΣ!! ΔΙΑΚΡΙΝΩ ΑΣΤΕΙΡΕΥΤΗ ΦΑΝΤΑΣΙΑ ΣΤΑ ΣΤΙΧΟΥΡΓΗΜΑΤΑ ΣΑΣ..