Στίχοι

										Όταν γεννιέται ο Ποιητής, απόξω από το σπίτι, 
ζυγώνουν τέσσερα στοιχειά, σταλμένα απ' το Θεό ! 
Από του Βέγα τα βουνά κι απ' τον Αποσπερίτη, 
ταξιδεμένα στη νυχτιά, μες σ' άγριο καιρό...

Το σπίτι χερακώνουνε - σκεπή, θεμέλια, τοίχο - 
και πέρα - δώθε το κουνάν', σαν βάρκα στα νερά 
κι άμα αποστάσουν κάθονται παράμερα στον κήπο 
κι ουρλιάζουνε παράξενα, στην κρύα σκοτεινιά !!!

Τ' ακούει ο μαύρος ποταμός, μέσ' απ' της γης το βάθος 
και μπαίνει απ' τα παράθυρα, στην κούνια του παιδιού 
και στάζει Θάνατο, Έρωτα, Τρέλα και Φως και Πάθος, 
στα μωρουδίσια βλέφαρα, στην άκρη του ματιού!

Κι είναι απ' την πρώτη ώρα του, παιδί θανατωμένο, 
τρελό και με τον Έρωτα, θεό και βασιλιά 
και με το φως τ' Απόλλωνα, στο βλέμμα το θλιμμένο, 
να χαίρεται τα χάσματα και να τα τραγουδά!