Lyrics

										Δεν αξιώθηκαν ποτέ να γίνουν κάτι
Δεν ήταν γόνοι οικογενείας ευγενούς
Κυνηγητό παίζαν στο ηλιόλουστο σοκάκι
Μες τα λασπόνερα ‘καναν τους ναυαγούς

Όταν σουρούπωνε γινόντουσαν λαγός
Και μες το σπίτι άναβε το σπαρματσέτο
Να μάθουν γράμματα παλεύαν διαρκώς
Το λάβαρο της φτώχειας λέγαν «ύψωσέ το»

Σαν μεγαλώσαν κάποιοι γίναν φοιτητές
Και κάποιοι άλλοι μπήκαν στη φωτιά του μόχθου
Μαζί παλέψανε για νέες εποχές
Για να γκρεμίσουνε τα μίση αυτού το κόσμου

Μα κάποιοι άλλοι δεν κοιτάξαν πιο μακριά
Και ξέχασαν τις νιότης τους τις ιστορίες
Άλλοι κρυφά τα πήραν κι άλλοι φανερά
Και καταπνίξανε των φίλων τις πορείες

Κι εγώ που ζω σ’ αυτόν τον κόσμο απορώ
γιατί οι καλοί, γιατί κι αυτοί συμβιβαστήκαν;
Γιατί χορέψανε των άλλων τον χορό;
Αυτόν τον κόσμο θέλανε και μας αφήσαν;

Πατέρα εγώ θα πω βαρύ κατηγορώ
Και με φωνή εισαγγελέα θ’ αγορεύσω
Αφού με έφερες να ζω στον κόσμο αυτό
Τους φίλους μου για μάρτυρες
Γι ανακριτές και δικαστές
Αυτούς που εσύ κατέκρινες θε να κλητεύσω…