Μα γιατί τραγουδάω ; Ειν΄ ο αέρας ψυχρός και ο δρόμος στενός που τραβάω σε μια πόλη σβηστή μια σκιά ακολουθεί και ρωτεί μα γιατί τραγουδάω ; δεν ακούω φωνές δεν υπάρχουν στιγμές , σε κοιτάω στο γιατί και στο που να βρεθούμε αλλού , δε μιλάω μα γιατί τραγουδάω ; κι ήρθε πάλι το χθες λες πως τώρα με θες , σ΄αγαπάω ειν΄ ο αέρας ψυχρός κι εγώ πάλι σκυφτός , περπατάω μα γιατί τραγουδάω ; μ΄όλα τ΄άστρα θολά νύχτα απ΄τη συννεφιά , σταματάω δεν θα πάω αλλού συμβουλή του καιρού , προσπερνάω μα γιατί τραγουδάω ; όλα σβήσαν με μιας εντολή της καρδιάς , σε κρατάω δεν στο είπα ξανά ειν΄ αυτή η μοναξιά που ζητάω δε ξεχνώ … κι ας πονάω να γιατί θλιβερά τραγουδάω
Η ΣΚΑΛΑ...ΜΙΑ ΙΣΤΟΡΙΑ ΣΟΥ ΤΟΣΟ ΟΜΟΡΦΑ ΓΡΑΜΜΕΝΗ...ΠΟΥ ΜΑΡΤΥΡΑ ΜΙΑ ΨΥΧΗ ΠΟΥ ΤΗΣ ΑΡΕΣΕΙ ΝΑ ΠΡΟΧΩΡΑ, ΜΑ ΚΟΥΒΑΛΟΝΤΑΣ ΠΑΝΤΑ ΤΟ ΠΑΡΕΛΘΟΝ ΤΗΣ!ΝΟΣΤΑΛΓΙΑ ΚΑΙ ΘΥΜΗΣΕΣ....
"στις παροικίες των φτωχών ψαράδων τα δίχτυα σάπισαν και δεν κρατούν ούτε τα ψάρια τη στεριά ποτέ θα δουν τα δάκρυα στα μαντήλια των κυράδων κι ο σπόρος στο χωράφι αφορεσμένος χωρίς ψωμί χωρίς ελιά νεκρό τραγούδι χωρίς καν χώμα για το ύστερο λουλούδι γέρνει ο κόσμος βαρύς και γερασμένος" Τι υπέροχος ο λόγος σου καλέ μου φίλε! Λόγος που βγαίνει από μια πλούσια ψυχή...με δάκρυ και αλήθεια κεντημένος!
ότι και να γράψω για τη «σπασμένη κιθάρα», θα είναι πραγματικά λίγο! Είναι από τους καλύτερους στίχους που έχω διαβάσει! Μεγάλο το ύψος, πολύ μεγάλο!!! Ακούγοντάς το στη σελίδα του Τάσου, μαγεύτηκα, αυτή είναι η λέξη, δεν μπορώ να το εκφράσω διαφορετικά….Ο ίδιος βέβαια όπως πάντα, αυστηρός, ιδιαίτερα με τον εαυτό του, αλλά εγώ ένιωσα ότι αυτή η γνήσια και αυθόρμητη ταύτιση του με το στίχο, αυτόματα ανέβασε το τραγούδι σε άλλα επίπεδα! Συγχαρητήρια φίλοι! ...σ' αυτό απλά σιωπώ...σου στέλνω την πολλή πολλή αγάπη μου και σου λέω να χαμογελάς...θα τρέξει ο καιρός Γιάννη μου!
Και αυτό του Τα΄σου που ακούω αλλά και το προηγούμενο που μελλοποίησε ο Δημήτρης ήατν υπέροχα!
Γλυκό πιοτό από τα χείλι σου δοκίμασα να πιω πάνω στη πρύμη αυτή που φέρει τ'όνομά σου και τα δικά μου αν θες , θα γίνουνε δικά σου φτάνει ν’αφήσεις ανοιχτή τη πόρτα για να μπω Πολύ όμορφο Γιάννη. Πολύ όμορφο!
ειναι καιρος να τ'αναζητησεις και πλαι
...ΣΟΥ ΧΡΩΣΤΩ ΜΙΑ ΕΚΠΛΗΞΗ...ΩΣ ΜΙΚΡΗ ΑΝΤΑΠΟΔΩΣΗ ΣΤΑ ΔΙΑΜΑΝΤΑΚΙΑ ΠΟΥ ΣΚΟΡΠΑΣ ΑΠΛΟΧΕΡΑ...ΝΑ ΠΕΡΝΑΣ ΚΑΛΑ!!!
ΣΕ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΑΠΟ ΚΑΡΔΙΑΣ ΕΥΑΙΣΘΗΤΕ ΜΟΥ ΦΙΛΕ!....Και φυσικα , θα μου κανεις τη χαρη να το μελοιποιησω , γιατι καποιο τροπο ειναι δικο μας....
και όταν βρέχει η αγωνία μεγαλώνει κάνει το χώμα ακόμα … ποιο βαρύ κάθε γονιό που έχει θάψει ξεσηκώνει κάθε παιδί που έχει θαφτή μια προσευχή Ακρως συγκινισιακο.. Παντα αξιος!! Φευγω με μια γλυκια καλησπερα κι ενα χαμογελο!
Έτσι είναι οι μεγάλοι άντρες με τη φωτιά σβήνουν φωτιά με τη ματιά πίνουν τον ήλιο για όσα πρέπει θα επιμείνουν στα πιστεύω τους θα μείνουν ... καπως ετσι ειναι και οι μεγαλοι στιχουργοι! τα σεβη μου φιλε μου!
...ΟΣΟΙ ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΧΑΘΟΥΝ ΔΕ ΧΑΝΟΝΤΑΙ...ΘΑ ΞΑΝΑΒΡΕΘΟΥΜΕ ΣΙΓΟΥΡΑ...ΠΑΛΙ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ...
Σ' ευχαριστώ πολύ πολύ Γιάννη μου για τις γλυκές σου τις ευχές, εύχομαι και σε σένα κάθε καλό και πάντα όμορφες δημιουργίες, βγαλμένες απ' την ψυχούλα σου την όμορφη!
Πέρασα και διάβασα τον καημό που ξεφαντώνει,μου άρεσε πολύ!Άλλωστε σου το έχω ξαναπεί πως εκτιμώ ιδιαίτερα την γραφή σου.Καλό βράδυ!
πρήστηκαν τα χείλια σου από του εντόμου το δήγμα,τα χέρια σου δεν τα δουλεύεις; Άντε,Γιάννη μου,γράψε κάτι... Εμένα μου αρέσεις και αναφυλακτικός...
Η πάλη συνεχίζεται σε κάθε λέξη σε κάθε εικόνα. Εσυ φίλε οδηγός και στρατηλάτης για άλλη μια φορά. Καλή χρονιά με υγεία και χαρά.
Ξερετε , κυριε Στιχακη , κατι ανθρωποι σαν εσας , ειναι πολυτιμοι για τους πιεροτους....Οι Πιεροτοι , διακρινονται δυστυχως , για την συναισθηματικη τους ασταθεια.....Ειστε για μας , κατι σαν Πετρα .....Που παντα θα σας βρουμε , στην σταθερη σας γωνιτσα.....Μια ζεστη πετρα , πρασινα χορταριασμενη γυρω της ,κατι σαν οαση μεσα σε μια ανυδρη και καταξερη ερημο....Μια ζεστη πετρα , αλλωτε μαλακη σαν μαξιλαρι και αλλωτε , οσο χρειαζεται υγρη ,για να επιβιωσουμε , οταν βρεθουμε , στο οριο της διψας μας.........Με ειπατε ηλιο....Ολοι μας τους ηλιους παριστανουμε....Και στην πρωτη δυσκολια , το φως της υποτιθεμενης σοφιας μας , επισκιαζεται αμεσως , υπο την επιρρεια της θνητης μας αδυναμιας.....Ομως την Πετρα , δεν την υποδυθηκε κανεις....Μας πως θα υποδυθεις , την ιδια την αγαπη , αν απο μεσα σου δεν την αναγνωριζεις?......Αλλωστε , η πετρα και η αγαπη , δεν λαμπουν.... Μονο θερμαινουν , αδιορατα και αφανως......
Χρόνια Πολλά και Καλή Χρονιά!
της σφήκας το ένιωσα Γιάννη, μην πω το....γεύτηκα! Πολύ δυνατό το νόημα! Καλό βράδυ
FOVEROS..."o efialths sou"Mpravo...synexise na grafeis ....h empneysh kula stis fleves sou!!
Σε καλά χέρια εμπιστεύεσαι το ψυχικό σου ωδείο! Κι η γραφή σου παρέα κι απόψε! "κοιτάξτε μες τα μάτια μου σταγόνες που κυλάνε/κατηφορούν το πέρασμα στο στόμα για τροφή. Καλό βράδυ
Καλησπέρα Γιάννη. (MASTER από stixoi.gr). Πολύ όμορφοι στίχοι οι περισσότεροι.
nice!!!!!!!
υπέροχο το έργο σου(το φίδι)καλή συνέχεια