Στο μεσοστράτι του ουρανού Βλογάτε η αλήθεια Και πέφτει σαν τη αστραπή στού νου μου τα ξενύχτια και όσα μου λέγαν ψεύτικα λόγια από συνήθεια είναι ερωτικά καρφιά στα πονεμένα στήθια Γροικώ ακοίμητα νερά στου ποταμού τα βάθη εκεί που δεν υπάρχη η μοίρα η κακιά μόνο νεράιδες που μπορούν και πλάθουν παραμύθια για να χαθεί η πίκρα σε θάλασσα πλατιά στο μεσοστράτι του ουρανού οι μοίρες κατοικούνε σε λίγους δίνουνε χαρές σε άλλούς καημούς βλογούνε για να ζηλεύω τα πουλιά που ελεύθερα πετούνε σαν ζευγαρώνουν στα κλαδιά και γλυκοκελαιδούνε
ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΚΑΛΑ....Η ΠΟΡΤΑ ΜΟΥ ΕΙΝΑΙ ΠΑΝΤΑ ΑΝΕΙΧΤΗ... ΤΑ ΦΙΛΙΑ ΜΟΥ ΣΕ ΣΕΝΑ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΟΜΟΡΦΗ ΚΡΗΤΗ
ΚΑΛΟ ΣΟΥ ΜΗΝΑ ΦΡΟΣΩ,ΟΤΙ ΕΠΙΘΥΜΕΙΣ