Στίχοι

										ολα ήταν εναντίον μας, η κυριακάτικη συννεφιασμένη μέρα, τα κύματα σ μανιασμένα ξεσπούσαν στην αποβάθρα, άμβλυναν τον πόνο και την μοναξία σου. ¨Ηθελες από το φιλαράκι σου να ακοθούσει τα εσώψυχα σου και έτσι μόλις το κατάλαβα, αποποιήθηκα το ρόλο του ξερόλα. βρεθήκαμε στο λιμανάκι. Είχεσ κάτι πολύ σοβαρό να πούμε. με δυο μάτια πρησμένα, ένα κομπο στο λαιμό και ενα κατάχλωμο πρόσωπο, μου έριξες μια ματία και μετά πλάνταξες στο κλάμα. > μου είπαις με μια φωνή τρεμουλιασμένη και μια απελπισία να διακατέχει όλο το είναι σου > μου αράδιασες ένα σωρό πληγές μου έλεγες όλα, λες και αν μου έκρυβες την παραμικρή λεπτομέρεια θα ήταν ποινικό αδίκημα, αλλά εσύ μάτια μου είχες επίγνωση τελικά για την αλήθεια της φτωχής επιλογής σου. Ήθελες απλά ένα καλό ακροατή να του πεις  Όταν όλοι ψάξουμε πραγματικά στο βάθος της ψυχής μας κρύβονται όλες οι σωστές αποφάσεις, που πρέπει να ληφθούν. Αφουκράσου το τρελό καμπανάκι, που χτυπά στο μυαλό σου και ανακάλυψε την δικιά σου αλήθεια, γιατί ο ερωτας ειναι ολιγαρκής, δεν συμβιβάζεται και δεν κανει εκπτώσεις.