Lyrics

										Χρίεσκ' αμβροσίη ως ει θεού εκγεγαώτα, 
ηδύ καταπνείουσα καί εν κόλποισιν έχουσα: 
νύκτας δέ κρύπτεσκε πυρός μένει ηΰτε δαλόν 
λάθρα φίλων γονέων: τοίς δέ μέγα θαύμ' ετέτυκτο 
ως προθαλής τελέθεσκε, θεοίσι δέ άντα εώκει.
 
καί κέν μιν ποίησεν αγήρων τ' αθάνατόν τε 
ει μή άρ' αφραδίησιν εΰζωνος Μετάνειρα 
νύκτ' επιτηρήσασα θυώδεος εκ θαλάμοιο 
σκέψατο: κώκυσεν δέ καί άμφω πλήξατο μηρώ 
δείσασ' ώ περί παιδί καί αάσθη μέγα θυμώ, 
καί ρ' ολοφυρομένη έπεα πτερόεντα προσηύδα:
 
Τέκνον Δημοφόων ξείνη σε πυρί ένι πολλώ 
κρύπτει, εμοί δέ γόον καί κήδεα λυγρά τίθησιν. 
'`Ως φάτ' οδυρομένη: τής δ' άϊε δία θεάων. 
τή δέ χολωσαμένη καλλιστέφανος Δημήτηρ 
παίδα φίλον, τόν άελπτον ενί μεγάροισιν έτικτε,
χείρεσσ' αθανάτησιν από έο θήκε πέδον δέ 
εξανελούσα πυρός θυμώ κοτέσασα μάλ' αινώς, 
καί ρ' άμυδις προσέειπεν εΰζωνον Μετάνειραν:
 
Νήϊδες άνθρωποι καί αφράδμονες ούτ' αγαθοίο 
αίσαν επερχομένου προγνώμεναι ούτε κακοίο: 
καί σύ γάρ αφραδίησι τεής μήκιστον αάσθης. 
ίστω γάρ θεών όρκος αμείλικτον Στυγός ύδωρ 
αθάνατόν κέν τοι καί αγήραον ήματα πάντα 
παίδα φίλον ποίησα καί άφθιτον ώπασα τιμήν: 
νύν δ' ουκ έσθ' ώς κεν θάνατον καί κήρας αλύξαι.