Στίχοι

										Ακούς μέσα στη σιωπή να χτυπάνε πόρτες
νιώθεις πως η αγάπη απόψε δεν υπάρχει
κλαίς χωρίς και αυτό να μου σου αρκεί
η παράνοια της νύχτας σου βγάζει κάτι

Στο δίπλα δωμάτιο ο έρωτας κοιμάται
κι εσύ πατάς στις στάχτες αφηρημένη
η νύχτα απόψε την ψυχή σου αδειάζει
ο κόσμος να 'ξερες από σένα τι γυρεύει

R
Δίνω απόψε την πιο μεγάλη μου μάχη
στέκομαι δειλή στο μέλλον μου μονάχη
η παράνοια της νύχτας ανεβάζει το σφυγμό
να είναι αλλού κι όμως να σε νιώθω εδώ

Δίνω εντολή στης ζωής το φρουρό
το πλήθος να σκορπίσει τέλος το μακελειό
βγαίνω στη παράσταση για σένα στολισμένη
η παράνοια της νύχτας απόψε περισσεύει
R

Παίζεις την αγάπη με τον εγωισμό σου
μ' αποχαιρετάς λες και δεν θα με ξαναδείς
εγώ θέλω να πιστεύω πως όσο θα ζω
θα γυρίσεις μια μέρα και θα με θυμηθείς

Είναι παράλογο να θέλεις τόσα να πεις
και να κρύβεσαι κάτω απο μιά κουβέρτα
τα μάτια μαρτυρούν δεν μπορούν να κρύψουν
σπάνε την καρδιά σου φτιαγμένη απο πέτρα