Στίχοι

										πόσο σ’ επιθυμώ	
βυθίζω στο φτηνόκρασο την πεθυμιά που έχω
αίρομαι και καθαίρομαι σε ταράτσες όπου δε βλέπω 
σε δώματα φωτισμένα
με φως αντισηπτικό
πριν κατέβω
ξέροντας ότι δε χωρώ
δεν ανασαίνω
να απαλλαγώ το ξέρω
δεν έχω δρόμο 
παράθυρο λυγμό
να αναβλύσω να χαθώ
παρών απών σε λήθαργο ενεργητικό
σε πόθο ενύπνιο
θάρρος ακριβό
με αναλγητικό 
ένα σκοτάδι 
κάλυμμα φωτός
που δε διακρίνω
που περιμένω
με μια σαθρή εγγύηση στα χέρια
μια απουσία άρνησης
μιας άρνησης διπλής
και της κατάφασης του …
πόσο σ’ επιθυμώ