Στίχοι

										Υπαρχεις το νιωθω σ'ακουω να μιλας
τις μερες σωπαίνεις, τις νυχτας γελας
για ενα χαδι μου τωρα τη ψυχη σου πουλας ...
ΜΕΤΑΝΙΩΣΕΣ.
Υπαρχουνε μερες που μοιαζουν με νυχτες
ρολογια του πονου χωρις λεπτοδεικτες
αστερια που σβήνουν σε μαυρο ουρανο
φεγγαρια που πεθαίνουν για να'ρθει το δείλινο ...
ΤΩΡΑ ΚΑΤΑΛΑΒΑ ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΗΘΕΛΕΣ ΠΟΤΕ ΝΑ ΞΗΜΕΡΩΣΕΙ.
Με βαρύηχα λογια την αυγη εκβιαζεις
το ξημέρωμα φτανει και βαριά-ναστενάζεις
με κοιτας και σφιχτά μ'αγκαλιαζεις
τα ιδια λογια γι'αγαπη αραδιάζεις ...
ΨΕΜΜΑΤΑ.
Σε ρωταω τι θες κ'η φωνη σου δισταζει
σαν αγκαθι το ''χθες'' στη καρδια σου φωλιαζει
για οσο σκληρα μου φέρθηκες η μοιρα σε δικαζει ...
Ηρθες τωρα να μου πεις πως με λατρευεις
πως οσο ζεις μοναχα εμενα θα γυρευεις
τον ΕΡΩΤΑ μου ζητας για ΑΝΤΑΛΛΑΓΜΑ 
μα η καρδια μου δεν εχει συνάλλαγμα ...
ΜΟΝΟ ΕΣΥ ΦΤΑΙΣ ΓΙ'ΑΥΤΟ.
Μου'λες σε ξαφνιαζω, πως ειμαι μια αλλη
εχεις ματια κλειστα και σκυμμένο κεφαλι
με τον ΠΟΝΟ μου ερχεσαι αντιμέτωπος ΠΑΛΙ
δεν αντεχω μου λες και πατας τη σκανδαλη ...
ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΣΟΥ ΔΕΝ ΓΝΩΡΙΖΕΙΣ ΝΟΜΙΖΩ.
Μα εγω σου το δείχνω πως ειμαι η ιδια
χωρις τα δικα σου περισια στολιδια
τη δικη σου αγαπη που τη γεννησαν φιδια !
Εδω λοιπον σε προκαλώ , κοιτα με αν τολμας
οτι μου αφησες ''μισο'' μπροστα σου συναντας
τ' απομεινάρια του εργου σου, στα χερια σου κρατας ...
ΦΟΒΑΣΑΙ ΝΑ ΚΟΙΤΑΞΕΙΣ ΟΤΙ ΕΦΤΙΑΞΕΣ.
Δεν το θες μα θα μ'ακουσεις 
σε τρομαζουνε οι λεξεις
σε ρημάζουνε οι τυψεις
πολυ δυσκολο ν'αντεξεις
ειν'τα λογια μου μαχαίρια 
κ'αν μπορεις ελα να παιξεις ...
ΤΟΛΜΑΣ;
Μαθε λοιπον πια ειμαι εγω, μαθε και συλλογίσου 
πριν βγαλεις συμπερασματα τις πραξεις σου θυμήσου 
το πόσο σκαρτα φέρθηκες για λιγο αναλογίσου 
μια ΨΥΧΗ λιγοτερη στην αθλια ΣΥΛΛΟΓΗ σου ...

ΣΥΛΛΟΓΗ ΑΠ'ΤΑ ΠΑΛΙΑ
Πουπουλένια, 06/05/2008