στάλες τα δευτερόλεπτα υγραίνουν τον διψασμένο νου του λεν πως έρχεται η Μέρα.. δεν υπάρχω κάποιες στιγμές ξεμένω να κοιτάω τον τοίχο με μάτια μεγάλα να ψάχνω να δω πίσω απ αυτόν να λέω στο νου μου μη σταματάς να γελάς δεν είναι εδώ η ζωή άλλοτε παίρνω βαθιά αναπνοή κι άλλοτε οι λέξεις δε βρίσκουν σκιά να κρυφτούν δεν υπάρχει σταυροδρόμι το μαύρο να μ αποχωριστεί.. ίσως να ταν αλλιώς.. να μην ανησυχούσα για σένα μικρή να μην ένιωθα αγάπη...
Σ΄ ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια!
ευχαρισω για ο σχολιο σου