Published 16 χρόνια πριν in Rock
σσσσσττ
- 662
- 0
- 0
- 0
- 8
- 0
Στίχοι
- πάλι κοιμάσαι; - δεν κοιμάμαι.. προσπαθώ να Τα κοιμίσω.. σσσσσσσσσττττ.. μη μού Τα ξυπνήσεις.. - χμμμ... γιατί δε τα σκοτώνεις; είναι πιο εύκολο και πιο γρήγορο.. - μην Τα υποτιμάς.. θέλει κόλπα πονηρά για να φύγουν οριστικά.. αν κάνω την λάθος κίνηση, θα χαθώ εγώ μέσα τους.. - και τι θέλουν από σένα; - δεν ξέρω.. φοβάμαι να τα ρωτήσω μήπως και τα θυμώσω.. είναι παράξενες περιπτώσεις Αυτά... δεν ξέρω από τι είναι φτιαγμένα, πάντως ο δημιουργός τους ήτανε μεγάλος μάγκας.. αντέχουν σε όλες τις συνθήκες... αντιληπτές ή μη.. - δοκίμασες να Τους μιλήσεις; - δοκίμασα... δοκίμασα με γέλια σαρκαστικά.. τα κορόιδεψα, τα υποτίμησα, τα έφτυσα, τα κλώτσησα.. κανένα ίχνος αξιοπρέπειας τα άτιμα.. γονατιστά μπροστά μου.. κολλημένα πάνω μου να με παρακαλάνε.. τους φέρθηκα ακόμα πιο άσχημα.. τα έχωσα μέσα σε ένα μπουρδέλο.. να ισοπεδώσω κάθε τους ελπίδα πως θα με κάνουν δική τους.. τα έκανα να μοιάζουν με πουτάνες πολυτελείας.. το βιολί τους αυτά.. δεν ένιωσαν ποτέ έτσι.. τελικά, αποφάσισα πως η κατά μέτωπον επίθεση τα δυναμώνει.. (μού βγήκαν και αντιδραστικά, βλέπεις). έτσι βρήκα άλλον τρόπο για να τα εξαφανίσω.. έτσι αθώα που είναι δε θα καταλάβουν τίποτα.. - και ποιος είναι αυτός ο τρόπος; - τους λέω παραμύθια.. τα κοιμίζω λέγοντάς τους πως θα παλέψω γι αυτά.. και με εμπιστεύονται.. κοίταξέ τα, πώς κοιμούνται.. όμορφα δεν είναι; ..αθώα.. λίγο ακόμα και δε θα ξαναξυπνήσουν ποτέ.. σσσσσσσσττ... μη μιλάς δυνατά.. μη μου Τα ξυπνήσεις.. ..τα Όνειρά μου..
Καλές γιορτές!!
Μου έλειψαν οι στίχοι σου... Χάθηκες απο το άλλο στέκι ,εγώ δεν πολυμπαίνω εδώ τελευταία... Θα τα λέμε όμως. Φιλιά πολλά!
Εεεε... Το ... Χμ..., εεμμ... Πάλι τα ίδια. Με αυτά που γράφεις, πάλι άφωνος. (θα μου μείνει στο τέλος). Την καλησπέρα μου και τον θαυμασμό μου.
Ωραίο. Κι αν το τάβλι κάποια στιγμή σε "πλακώσει" ανοιξε τις "πόρτες" και "φεύγα". (ξερω πως είναι χαζό αστείο αλλα δεν άντεξα στον πειρασμό να μην το πω. Το χωρίς τίτλο ηταν ανατριχιαστικά όμορφο (μάλλον λάθος λέξη) έντονο (πιο ταιριαστή), σαν ποίημα. Την καλησπέρα μου. Φιλιά.
και μόνο το γεγονός που δεν έβαλες τίτλο...Αν πάλι ο τίτος είναι αυτός,ακόμα πιο μηδενηστικό... Μπραβο σου...
Διαβασα μολις , το μαθημα διατροφης σας και το περι αληθειας σχολιο στην σελιδα μου......Και τα δυο υποδειγματικα....Και θα μπορουσε να πει καποιος ορθα....Ιδιαιτερα , η διατριβη περι αληθειας στην ......Θα μπορουσα να συμφωνουσα κι εγω , αν δεχομουν την ντεφακτο θεση , οτι η αληθεια , ειτε ζωντανη ειτε πεθαμενη , ειναι μια και αμετακινητη.....Ειμαι ομως , βλεπετε , πιστος οπαδος , του κατεικονα και του καθομοιωση......Οτι δηλαδη εμεις , ως ενδυναμει Θεοι , αρα και δημιουργοι , μπορουμε να επιλεξουμε η ακομα και να δημιουργησουμε , την δικη μας αληθεια....Η αληθεια, αγαπητη μου Μπρουχιτα, δεν ειναι κατα την αποψη μου , ουτε μια , ουτε στατικη ......Εξελισσεται , ειτε προς τα κατω ειτε προς τα πανω , αναλογα ,με το ποιόν , αυτων που εχουν τη δυναμη , αλλα και την βουληση να την δημιουργησουν....Ετσι κι εμεις , καλουμαστε σε ετουτη την προκληση.....Να καταπιουμε την αληθεια , οπως σωστα γραφεις η να δημιουργησουμε μια δικη μας? .......Δυσκολα και τα δυο.....Αφενος το πρωτο , δεν χωνευεται ευκολα , αλλα και δημιουργημα αλλων ειναι , ενω το δευτερο , θελει τεραστιο βαθμο ελευθεριας , που ολοκληρη ζωη να ζησουμε , το πιθανοτερο , να μην τον κατακτησουμε....Ασε , που το πιθανοτερο , να βρεθουμε καπου σταυρωμενοι η σουβλισμενοι.....Θελει με λιγα λογια , με πολυ μεγαλη συνεση , αλλα και αναμετρηση με τον εαυτο μας , να δουμε , που φτανει το παπλωμα μας.....Ισως τελικα , μια αληθεια δανεικη , αλλα αφτιασιδωτη , που καπως μας ταιριαζει ,να ειναι η καλυτερη λυση......Γενικα , ομως το ξερω....Ολα αυτα ειναι πολυ δυσκολα .....Και καταληγουμε συνηθως , στο φτιασιδωμα , στο παραμυθιασμα και οι οσμες που αναδυομαι , μοιαζουν , πιο πολυ Νεκρων.....
Είσαι εδώ κι εγώ χαμπάρι! Πραγματικά χάρηκα που σε ξαναβρήκα! Πάντα αγαπημένη! Τι να ξεχωρίσω και τινα πω για τα τραγούδια σου! Ξέρεις από παλιά. Φιλιά
ΓΡΑΦΕΙΣ ΥΠΕΡΟΧΑ ΚΑΙ ΤΟ ΞΕΡΕΙΣ ΜΟΥ ΑΡΕΣΕ ΠΟΛΥ ΤΟ ΣΙΝΙΑΛΟ ΣΟΥ .ΣΟΥ ΕΥΧΩΜΑΙ ΚΑΛΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ