Στίχοι

										σκόρπια λόγια
σ'ένα βιβλίο που απαλά με νερό μπογιατίζεις
και φτιάχνεις με χώμα
το σκνιφό σου στρώμα για να κοιμηθείς
μοναχή παρέα με το φεγγάρι
και το αίμα να σε σκεπάζει
σαν άνεμος που μέσα του κουβαλά
τον καυτό μου αναστεναγμό μέσα απο τα παγόβουνα
που με θυμό αγκάλιασαν
και μαζί τους πήραν στο βυθό της κόλασης
το μικρό μου παιχνιδάκι
που τώρα το διαλύει
ένα μικρό κουκούτσι απ'το στόμα ενός περιβολιού
που μόνο τριαντάφυλλα φυτρώνουν
για να στολίζουν κάθε μέρα
το ρυάκι που η ομορφία σου μέσα ρέει
και ενώνεται σαν παζλ
με την άκρη της γλυκόγευστης θάλασσας
που όσο απόμακρη κι αν φαίνεται
τόσο πιο πολύ μέσα μου βρίσκεται
και μ'αγκαλιάζει
και μου θυμίζει
τη σφιχτή σου αγκαλιά
που τόσο έχω ποθήσει...