Σκουριασμένη θύμησή μου τα μάτια υπνωτισμένα φευγάτες οι μικρές στιγμές τις ψάχνω απεγνωσμένα. Φτωχό έδειχνε το μέτριο μικρόβιο φιλοδοξίας μολύνθηκα απ'τον ιό σ'ένα στρατί ανυπαρξίας. Στιγμές που χάρισαν χαρές ποκίλες γεύσεις στη ζωή στιγμές γεμάτες ομορφιές και σβήσανε κάποιο πρωί. Κυλάει γρήγορα το τώρα ο χρόνος που λέγεται Παρόν τεκνοποιεί τις αναμνήσεις κι ένας πατέρας το παρελθόν. Το μυαλό μου αφρισμένο σαν το κύμα μπερδεμένο στη βαλίτσα της ψυχής μου το τίμημα της αντοχής μου. Στην απόφασή μου τώρα να πέσω απ'την αιώρα δεν θα ζω υπνωτισμένος πάντα απών,κυνηγημένος. Τις στιγμές μου θέλω πίσω τα λάθη μου να αγαπήσω... madlin
το ακουσα και το ξανα ακουσα υπεροχοι η στιχοι και το ιδιο και η μουσικη μπραβο σας να εχεις ενα ηρεμο φωτεινο και χαρουμενο σ/κ αν βρεις ωρα ελα για ενα καφεδακι
ευχαριστω πολυ κοριτσι μου
διάβασα όλες τις δημοσιεύσεις σου.πολύ τρυφερά γράφεις και συνειδητά.
Είναι υπέροχο να ακούς καλά λόγια ειδικά από κάποιον/α που γράφει πολύ καλά... Δεν πρόλαβα να σε διαβάσω αλλά θα το κάνω αυτές τις μέρες κι ισως σε μελοποιήσω... Το Ηφαίστιο (μουσική: Χρ.Κροκίδη) θα στο ανεβάσω να το ακούσεις και τη Μυρωδιά της Βροχής το ίδιο που τη μελωποίησα εγώ. /SeaMajore