Μικραίνει η απόσταση για ν' ανταμώσουν τα χείλη να ανασάνει το σ αγαπώ από δυό αναπνοές δε μένει τότε σχισμή ανάμεσά τους ο έρωτας φωτίζει εσένα φωτίζει κι εμένα κι η γεύση ντύνεται το χρώμα του ανέμου ατελείωτα χαιδεύει τον ουρανίσκο της καρδιάς είναι το φιλί που σκίζει το γρανίτη ελεύθερο που αφήνεται να φυλακίζει το χρόνο..
για τα καλα σου λογια... και εσυ καταφερες να την περασεις στο δικο σου..
Ευχαριστώ πάρα πολύ Χρίστο...
ΣΥΓΧΑΡΗΤΗΡΙΑ ΚΑΙ ΣΕ ΣΕΝΑ. ΓΡΑΦΕΙΣ ΥΠΕΡΟΧΑ.Σ'ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΚΑΙ ΣΟΥ ΕΥΧΩΜΑΙ ΚΑΛΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ
πολυ γλυκο τα λουλουδια του κηπου. Καλη ζωη Χρηστο.