Published 15 years ago in Rock
Aεί έφηβε,εγώ αυτό το πράμα,όχι σε διαγωνισμό δεν θα το έστελνα, αλλά ούτε για παρωδία δεν θα το 'βαζα εδώ μέσα.
- 633
- 0
- 0
- 0
- 3
- 0
Lyrics
Aεί έφηβε,εγώ αυτό το πράμα,όχι σε διαγωνισμό δεν θα τo έστελνα, αλλά ούτε για παρωδία δεν θα το έβαζα εδώ μέσα. Από πού να ξεκινήσω και πού να τελειώσω,σχετικά μ' αυτή τη μπαρούφα? Στίχος για τραγούδι είναι υποτίθεται ? Ή μήπως είναι ποίημα ? Ό,τι και να 'ναι,είναι μαύρα χάλια. Τι τις ψυχές βάνεις να ριζώνουν στα ..πεζοδρόμια ( !!! ) για να ριμάρουν με τα ονειροδρόμια ! Τι τα ..τρωκτικά των συνειδήσεων(!!! ) τα βάνεις να ροκανίζουν( ! ! ! ) μες στις σκιές τη λογική ( !!! ) ! Τι την απουσία της αγάπης αφορίζεις! Κάτι "άδειες κορνίζες" πετάς κάπου...!! Κάτι .."ακατοίκητα στέκια ονείρων" !!! Η μπαρουφολογία-της μπαρουφολογίας...ω μπαρουφολογία... Η κοινοτοπία-της κοινοτοπίας....ω κοινοτοπία. Το ατάκτως εριμμένο-του ατάκτως εριμμένου...ω ατάκτως εριμμένο. Αλήθεια τώρα τι σόι διαγωνισμός ήταν αυτός (πλάκα έχει που τον λες και πανελλήνιο ( !!! ) ) που βράβευσε σαν δεύτερο καλύτερο στίχο τούτη εδώ τη σαχλαμάρα ???? Ποιοι καρα-άσχετοι ήταν αυτοί που αντί να βάλουν τα γέλια μπροστά σε τούτο το στιχοκατάντιο, σου έδωκαν και 10 μεροκάματα ενός εργάτη, για να συνεχίσεις ακάθεκτος να σακατεύεις τα ελληνικά? Πρόσεξε τώρα :ποιοι είναι οι βάρβαροι? Όλοι όσοι εμπλέκονται σ' αυτό το πανηγύρι που εσύ το ονομάζεις "πανελλήνιο διαγωνισμό", λέω εγώ. Γιατί, δύο τινά μπορεί να συμβαίνουν εδώ : 1) Ή είναι όλοι τους τόσο καρα-άσχετοι, αφού πέρασε από μπροστά τους τέτοια σαχλαμάρα κι αντί να τη στείλουν στον κάλαθο των αχρήστων, τη βράβευσαν και με 500 ευρώ, οπότε σαφώς κι είναι βάρβαροι (=έχουν πλήρη άγνοια της ελληνικής γλώσσας). 2) Ή είχαν πλήρη επίγνωση ότι έχουν να κάνουν με μπούρδες, αλλά έπρεπε να σώσουν την παρτίδα,να βραβεύσουν δηλαδή 3 στίχους, για να στηθεί ο διήμερος τζερτζελές εκεί πέρα, οπότε πάλι είναι βάρβαροι, αφού δεν είχαν το θάρρος να πουν "κύριοι,δεν θα δοθεί βραβείο, διότι το επίπεδο ήταν χαμηλότατο". ............. Τουλάχιστο πέρασες καλά εκεί πέρα , οπότε μη σε νοιάζει. Άντε και σε καλή μεριά εσύ και μπράβο στους πολιτιστικούς παράγοντες του τόπου εκεί πέρα που ξόδεψαν κανα 10άρι χιλιάδες ευρώπουλα για το άνευ καμιάς ουσίας πανηγυράκι, αντί να κάνουν φερ' ειπείν μια έκδοση με τα ήθη καιτα έθιμα του τόπου -λέω εγώ, τώρα- και να τη μοιράσουν δωρεάν. ΥΓ 1:Ήταν εκεί πέρα ο Λίνος Κόκοτος κι άντεξε ως το τέλος?Μπράβο, πολύ ευγενής θα 'ναι ! ΥΓ 2 :Θλίβομαι -ειλικρινά- για τον κύριο Σαμοϊλη. Κάποτε έσμιγε με το Βάρναλη, με το Λουντέμη, με το Θεοδωράκη, με το Ρίτσο και τώρα με τους γραφικούς του διαδικτύου...
άγνωστε(ή μήπως όχι)φίλε. Σε ευχαριστώ για το πέρασμα σου από τη σέλιδα μου. Θα συμφωνήσω μαζί σου πως αγγίζουμε πάτο! Απόδειξη πως είναι το τρίτο βραβείο που παίρνω φέτος! Ελπίζω ο καλός θεούλης να λυπηθεί την Ελλάδα μας!
Κατ' αρχήν να σ' ευχαριστήσω πάρα πολύ για το εκπληκτικό σχόλιο που άφησες στη σελίδα μου.Ανεξάρτητα με το αν συμφωνώ με όλα όσα λες, είναι ένα κείμενο με αξιοζήλευτο ύφος και ήθος και δείχνει την πραγματική αγωνία σου για τα όσα συμβαίνουν στο χώρο κι έναν άνθρωπο που τον απασχολούν καίρια ζητήματα. Στο δια ταύτα τώρα... Όπως έχω δηλώσει και στο παρελθόν, πιστεύω ότι τα τραγούδια περισσότερο με διαλέγουν παρά τα διαλέγω εγώ. Με αυτό που λέω δεν θέλω να αποποιηθώ των ευθυνών της επιλογής, γιατί στο κάτω-κάτω αυτή η αυτοματοποιημένη, ενστικτώδης διαδικασία που υπονοοώ, έχει σε μεγάλο βαθμό να κάνει με κάποια πρότυπα αισθητικής που έχω αναπτύξει. Είναι τις περισσότερες φορές κάποιες λέξεις,κάποιες φράσεις ή ο ρυθμός ίσως. Λες ότι το τραγούδι είναι κατα 80% στίχος. Δεν ξέρω πόσο μετρήσιμα είναι αλήθεια αυτά τα μεγέθη. Βλέπεις υπάρχουν και ξένα τραγούδια που "περνάνε" στον κόσμο χωρίς να καταλαβαίνει καν τι λένε τα λόγια. Θα μου πεις βέβαια άλλο ακούω κάτι και χαίρομαι και άλλο το τραγουδάω, συμμετέχω δηλαδή. Συμφωνώ. Σημαντικό ρόλο νομίζω παίζει επίσης και η ερμηνεία. Μπορεί να απογειώσει ή να θάψει ένα τραγούδι. Οφείλω όμως να παραδεχτώ ότι στη χώρα μας ό λόγος έχει (ή τουλάχιστον είχε) πολύ μεγάλη βαρύτητα απο την εποχή (ίσως και λόγω) του Ομήρου. Ως εκ τούτου στο Ελληνικό τραγούδι ο στίχος παραμένει το κυρίαρχο συστατικό. Θα συμφωνήσω μαζί σου ότι ο σύγχρονος στίχος είναι στην πλειοψηφία του πενιχρός σε νοήματα και ψυχή όπως θα συμφωνήσω και για τις αιτίες. Δεν ξέρω βέβαια όταν λες "σύγχρονος" σε ποιά περίοδο αναφέρεσαι ακριβώς. Το συγκεκριμμένο τραγούδι - ΤΟ ΞΩΤΙΚΟ- δεν έχει, αλήθεια είναι, όλους τους στίχους του ισάξιους (αν και δεν συμφωνώ ότι όλοι οι στίχοι που παραθέτεις είναι το ίδιο αδύναμοι). Αλλά όταν ο Θηβαίος τραγούδάει τους στίχους που ανέφερες ή όταν ο Αλκαίος γράφει (ή έστω υπογράφει) στίχους όπως "Όλοι οι δρόμοι ταξιδεύουν προς τα μέσα πού την έκρυψες αγύρτισσα τη μπέσα" ή "παραμάσκαλα το κέφι να κρατάς σαν σπουργίτης του Αρκά να μου γελάς" κι εκείνο το ανεκδιήγητο και τεχνικά αλλά και πολύ περισσότερο ιδεολογικά "Τέρμα τα όνειρα και πάμε γι άλλα πιο δυνατά και πιο μεγάλα" γιατί να μην επιλέξω ένα τραγούδι που λέει "που ειναι ο Νωε για να σωσει την γενια σου ποσο κοστιζει μια γωνια στη κιβωτο για ποιον μαλακα θα δουλευουν τα παιδια σου με ποσες δοσεις θα αγοραζουν παγωτο" που και καλύτερος είναι και κατάθεση ψυχής εισπράττω και διαισθάνομαι ότι ο συγκεκριμμένος στιχουργός, αν τον ενθαρρύνω (κι εγώ και άλλοι), μπορεί να γράψει ακόμη καλύτερα; Το ίδιο ισχύει και για άλλους σ' αυτό site. Ότι καλύτερο γραφεται σήμερα (όπως τον ξέρουμε απο τη δισκογραφία τουλάχιστον), γράφεται απο κάποιους τραγουδοποιούς (όπως ο Δημήτρης Αποστολάκης (Χαίνηδες) που πρόσφατα ανακάλυψα και που μπορεί να τον ξέρεις ήδη. Αν όχι μπορείς νας πας στο stixoi.info και να διαβάσεις στίχους του). Επομένως ή λες θα γράφω μόνος μου και τέρμα ή γυρίζεις -όπως προτείνεις- στο παρελθόν. Η εποχή που αναφέρεις με γοητεύει κι εμένα και σκέφτομαι κάποια στιγμή να ασχοληθώ μαζί της. Απο την άλλη αυτό είναι μια εύκολη λύση. Αν κάνουμε αυτό μόνο, τι θα καταλάβουν οι επόμενες γενιές για τη δική μας εποχή; Ψέματα να τους πούμε; Δες για παράδειγμα τη λεγόμενη γενιά ποιητών του '70 (που κυριαρχεί σε μεγάλο βαθμό άκόμη σήμερα). Ακαδημαισμός, άκρατη εσωστρέφεια, μεγαλοστομίες και στείρος Καβαφισμός ή παρωδία υπερρεαλισμού. Λίγες οι εξαιρέσεις. Ευτυχώς που υπάρχουν τα τραγούδια του Μάνου, του Μίκη και των άλλων. "Μαλαματένια λόγια στο χορτάρι ποιός βρίσκει για την άλλη τη γενιά;" Αξίζει νομίζω να ψάχνουμε! Όσο για το Θάνο Μικρουτσικο, κοίτα... Το έγραψα και σε πρόσφατο σχόλιό μου. Νομίζω πρέπει να διακρίνουμε το δημιουργό απ' το έργο του. Έτσι όπως το Μίκη θα τον θυμούνται οι απόγονοι για τον "Επιτάφιο", τη "Ρωμιοσύνη" και το "Άξιον Εστί" κι όχι σαν υπουργό του Μητσοτάκη οι τις ατυχείς πολιτικές δηλώσεις που έκανε το '74, έτσι και το Θάνο ελπίζω να τον θυμούνται για τα "Τροπάρια για Φονιάδες", τη "Μουσική Πράξη στον Μπρεχτ" και το "Σταυρό του Νότου". Όπως και το Σαββόπουλο για το "Βρώμικο Ψωμί" και τον "Μπάλλο". Ο συγκεκριμμένος συνθέτης συνεχίζει πάντως -όχι όσο και όπως θα ήθελα εγώ- να παρεμβαίνει στα όσα συμβαίνουν. Ίσως αυτή τη στιγμή να είναι και ο μόνος εκπρόσωπος μιας γενιάς δημιουργών που παραμένει ενεργός. Ο κύριος που έγραψε το "Μαλαματένια Λόγια" έχει γράψει κι ένα τραγούδι με τίτλο "Ο Άμλετ της Βροχής". Το μελλοποίησε ο Θάνος Μικρούτσικος. Νομίζω είναι χαρακτηριστικό δείγμα αυτογνωσίας του δημιουργού. Ξέρει ότι ο ίδιος είναι αδύναμος (μπορεί να προβλέπει και τα τωρινά του καμώματα) και αγωνιά για το έργο του. Θέλει να το αποδεσμεύσει απ' τον ίδιο Ντυμένος Άμλετ στη βροχή γυρνώ στην επαρχία Ζητώ να βρω ποιος μου 'δωσε τσιγάρο μια στιγμή Ποιος άγνωστος με πίστεψε πως θα 'ναι επιτυχία Χωρίς εμένα αν παιχτεί το έργο στη σκηνή δεν ξεχνάει βέβαια -πολύ έξυπνα- να μας προτείνει κι ένα μέτρο αξιολόγησης του ίδιου την ώρα του έσχατου απολογισμού Κρυστάλλινα τα πόδια σου και κρύσταλλα καπνίζεις Με χιόνι τα παπούτσια σου και χιόνι το παλτό Τη στάχτη του τσιγάρου σου, στα χέρια μου αγγίζεις Μα εγώ μετρώ τι μου ζητάς και πόσα σου χρωστώ Αυτά τα ...πολλά για την ώρα και χάρηκα πάρα πολύ!
πρέπει να ομολογήσω, το δικό σου σχόλιο, είναι το μεγαλύτερο σε έκταση και αναλυτικότερο σχόλιο που έχω δεχτεί μέχρι σήμερα. Σε υπέρ ευχαριστώ