Οι νύχτες αιώνες Ένας ήχος νυχτερίδας διαπερνάει το γυαλί σαν να μπούκαραν διάολοι να με πάρουν σηκωτή Με πληγές νωπές ακόμα σέρνομαι γονατιστή τις χαρές μου πήραν όλες και τράβηξαν το χαλί Το τοπίο σκοτεινιάζει δεν προβάλει η αυγή τώρα που νωρίς βραδιάζει μου μαυρίζει την ψυχή Μαύρο μένει το Φεγγάρι το σκέπασε η βροχή δεν περνά άλλο καράβι έκλεισε η διαδρομή Και οι νύχτες πια αιώνες χαρακιές μες τη ψυχή βάναυσα περνούν οι ώρες στης μοναξιάς το κελί 20-09-15 στίχοι : Μιμή Μητροπούλου
Πατριωτάκι σε ευχαριστώ για τα όμορφα λόγια που πάντα χαρίζεις γλυκιά μου... είδα πως δεν αξίζει εγώ να σε κρατώ ζεστό εσύ να μην το νιώθεις Η ''Ψυχρολουσία'' σου πανέμορφη!!!!
ΚΑΛΗΜΕΡΑ ΜΙΜΗ ΜΟΥ ΜΕ ΤΑ ΩΡΑΙΑ ΣΟΥ....
ΤΟ ΜΕΝΤΑΓΙΟΝ ΣΟΥ ΤΟ ΘΥΜΑΜΑΙ...ΕΙΝΑΙ ΥΠΕΡΟΧΟ ΚΑΙ ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ ΤΡΥΦΕΡΟ...ΠΑΝΤΑ Η ΑΓΑΠΗ ΜΕΝΕΙ!!!!!!!
Φιλαρακι καλημερα καλη βδομαδα και σιδερενια!!!!!!!!
καλησπερα Μιμη και τα δυο ειναι υπεροχα!!!!λιγο παραπανω το ζεμπεκικο!!!καλα να περνας!!!
ΚΑΛΗΣΠΕΡΑ ΜΙΜΗ ΜΟΥ ΠΟΛΥ ΩΡΑΙΟ ΤΟ ΖΕΙΜΠΕΚΙΚΟ ΣΟΥ