Lyrics

										Τοσο μακρια η ψυχη δε σταματα
το ταξιδι στο αγνοστο με ποια
τοσο μακρια μια τηλεοραση μου κρατα συντροφια
καμια ψυχη δε με κρατα κοντα
ενα κενο που δε γεμιζει πια
αυτο που ηθελα δεν υπαρχει αυτη τη φορα
ενα μπαλκονι που περιμενει νοερα
μια σκεψη που με πολεμα
κριμα ειχα ονειρα πολλα
γρηγορα ανκαλυψα πωε ηταν ολα προσωρινα

Αραγε γιατι να ναι οι ανθρωποι τοσο σκληροι
γιατι αυτη η κοινωνια να ειναι τοσο οδυνηρη
προσπαθεις συνεχεια να βρεις το φως που θα σε βγαλει προς
γιατι να υπαρχει τοση αδικια αφου ολοι ζουμε την ιδια δυναστεια
αναζυτουμε ολο και περισσοτερη σημασια
το νοημα της ζωης ειναι μια σοφια
αλλα μεχρι να τη καταλαβεις ειναι τυρρανια

Τι να πει κανεις ζοθμε μια ιστορια
καθως προχωραμε σ αυτη την ομιχλη
ολα ειναι θαμπα και μιαζουν με αρχαια ληθη
που ποτα δε μαθενεις ποσα χρονια περασαν με λυπη
ξεχασμενα σε μια γωνια,βαλσαμωμενα στην παγωνια
γι αυτο ακουμε καλα
σταματα να περπατας στα τυφλα