Lyrics

										Το βλέμμα σου στη σιωπή βουτάει
και χάνω τη ζωή,
θαμπά τα χρώματά σου
μ΄ εκείνα τα΄ ανεμόδαρτα μαλλιά σου
να λένε για φυγή.

Ας ήταν να’ φευγες νωρίς
πριν το άρωμά σου με μεθύσει,
δρόμος ν΄ ανοίγονταν μακρύς
μ΄ ένα στο τέρμα του ξωκκλήσι.

Το χάδι μου μαζεύεται και σβήνει
καθώς δε με κοιτάς,
μαχαίρι το αντίο σου
που κάρφωσε το άγγιγμα το κρύο σου
στο μέρος της καρδιάς.

Ας ήταν να’ φευγες νωρίς
πριν το άρωμά σου με μεθύσει,
δρόμος ν΄ ανοίγονταν μακρύς
μ΄ ένα στο τέρμα του ξωκκλήσι

Λύπες με χαρές πάνε χέρι χέρι
και οι καιροί κρατούν
τα μυστικά της σκέψης σου,
στείλε μου δυο τρεις από τις λέξεις σου
προτού να ξεχαστούν.