Στίχοι

										Η πιο δύσκολη απουσία είναι δίπλα μου να σ' έχω
μα να πρέπει κάθε σκέψη, κάθε λέξη να ελέγχω.

Τις κινήσεις να προσέχω μα να λιώνω στο άγγιγμα σου.
Χίλια χρόνια να απέχω, ένα σύμπαν μακριά σου.

Μες τη θάλασσα φαντάσου ένα απόμερο νησί
Αφροδίτη το λατρεύει, Ποσειδώνας το μισεί.

Κάπως έτσι είσαι κι εσύ, των θεών αγαπημένη
μα για μένα το κορμί σου μια στεριά απαγορευμένη.

Η αγάπη περιμένει όσο κι αν την αγνοείς.
Μες τα μάτια κοίταξε με κι ίσως τότε να τη δείς.

Κι αν εσύ δε τη δεχτείς, δε τη δέχομαι ούτε έγω.
Ας πνιγούμε σ' άλλη αγάπη για μια στάλα εγωισμό.

Πώς μπορώ να μην κοιτώ στη ματιά σου μέρα νύχτα
το χρώμα που τραγούδησα κι ακόμη δε το βρήκα.

Μες τα όνειρα σου μπήκα μα με διώχνεις κι από κει
γιατί λες δεν επιτρέπεται κανένας να μας δει.

Κάνω στ' άστρα την εύχη για να γραφτεί στον ουρανό
μιας και δεν έχω το θάρρος δίχως στίχους να στο πω.

Ένα μόνο σ' αγαπώ που ταξιδεύει απ' τη καρδιά
ως το στόμα καταλήγει και στα σύννεφα πετά.