Published 15 years ago in Rock
< ΕΙΔΙΚΑ ΤΗ ΝΥΧΤΑ >
- 650
- 0
- 0
- 0
- 18
- 0
Lyrics
Αν και θα έφευγα Προτίμησα απ’ το να πάω στο παιδί, να γράψω…. Δεν ξέρω το λόγο ακριβώς Όχι και πως καιγόμουν , για νέα διατριβή Μα είναι πρόστυχα ελκυστικό, το άσπρο το χαρτί και το μολύβι….. Ειδικά τη νύχτα Στη πλήρη τη σιωπή Στην τέλεια μοναξιά Όπου το εγώ σου θεριεύει και κυριεύει … Τα πάντα κυριεύει , καθώς απόντος άλλου Είναι αρχηγός…… Όμως αντί για θριάμβους Αντί για ιαχές Ακούς συνήθως , τα μέσα μουγκρητά…. Τα νύχια που ξύνουνε τους τοίχους ΛΕΥΤΕΡΩΣΕ ΜΕ ΜΑΛΑΚΑ!!!!! Και κοιτάς παντού….και μαλάκα δεν βλέπεις πουθενά…. Προφανώς…… Ο μαλάκας είσαι εσύ…… Εσένα λέει μαλάκα… Και κάτι πρέπει να κάνεις με το αναιδέστατο καθίκι….. Η να κάνεις πως κάνεις…. Να ψευτοκάνεις , ακόμη μια φορά…. Ξέρεις εσύ!....Από έφηβος το έμαθες καλά….. Όταν οι άλλοι μάθαιναν τον αυνανισμό Εσύ μάθαινες δυο αυνανισμούς….. Και σε αυτό αρχηγός ήσουν….. Και αφού κανείς βεβαίως δεν σου τον απένειμε Σου έδωσες τον τίτλο της τιμής μονάχος…. Όμως σε αυτό το … Άκρη δεν βρήκες….. να σκάσει επιτέλους… Τόσα χρόνια γαμώτο! Κι αν δεν λευτερωθεί , τουλάχιστον να σκάσει ! Και πρέπει τώρα ν αφήσεις πάλι το παιδί Για το γαμημένο το έκτρωμα , που σε προκαλεί…. Με την ίδια πάντα ξεφτιλιστική ατάκα…. -Άντε γαμήσου έκτρωμα!!!! Να σε λευτερώσει , αυτός που δεν είναι μαλάκας…. Όμως εσύ εδώ!!! Σε μένα πάλι σέρνεσαι Σπαρακτικά και αναιδέστατα….. Καθίκι έκτρωμα! Βδέλλα! Ούστου!!! Τσογλάνι! ………………………………. Ψυχή μου… Ψυχούλα μου…. Σε πρόδωσα πάλι…. Πάλι δεν τα κατάφερε…. Ο γαμημένος σου ΜΑΛΑΚΑΣ !
Συμφωνώ απόλυτα μαζί σου φίλε Τασο , Ετσι είναι,( αυτή είναι η ευχή και η κατάρα μας) , να επιλέξουμε εμείς , .και δεν θα έχουμε άλλοθι γιατί έχουμε όλο το χρόνο να το κάνουμε , και σ' όλο το εδώ ταξίδι μας παίρνουμε γεύση απο κόλαση και παράδεισο . Τώρα το αν Εκείνος "αντέξει " τη φοβέρα Του να την υλοποιήσει . ....? εδώ είναι το ζητούμενο . Και γω δεν θέλω να το πιστεύω , αλλά φοβάμαι μη τυχών κι αυτή η πίστη μας στην φιλάνθρωπη ¨"αδυναμία Του" είναι για μας άλλοθι να ζούμε και να επιλέγουμε την ¨κόλαση¨" . Υ.Γ μ' αρέσει πολύ να διαβάζω τέτοια κείμενα . Χαίρε ..Νικόλας
Αν και είπα ότι δεν θα ήθελα να συνεχίσω μες το site το διάλογο για τα όσα συνέβησαν στο Μαραθώνα, το τελευταίο σου κείμενο "Οι φίλοι μου ψηφίσανε", είναι τόσο γενικό και θίγει -αλήθεια είναι- κάποια ευρύτερα και πιο σημαντικά πράγματα απ' αυτό καθ' εαυτό το γεγονός. Έτσι πρέπει να τοποθετηθώ. Είχα ετοιμάσει ένα παρόμοιο κέιμενο αλλά αρκετά μεγαλύτερο αλλά μόλις το είχα τελειώσει το "έχασα". Πράγμα που είχα χρόνια να πάθω. Καλύτερα ίσως γιατί ήταν μάλλον υπερβολικά μεγάλο. Λοιπόν! Δεν ξέρω Τάσο εάν συμπεριλαμβάνεις κι εμένα μέσα σε όλα αυτά, σε μία οι περισσότερες κατηγορίες αλλά έτσι όπως είναι γραμμένο, εγώ λέω ναί. Αν όχι πάλι... Τελικά ίσως και να μην έχει και τόσο μεγάλη σημασία. Εγώ θα το πάω ακόμη παραπέρα. Θα πω ότι όχι μόνο με περιλαμβάνεις αλλά με βλέπεις και σε όλες τις κατηγορίες που αναφέρεις. Και καλα κάνεις θα σου πω! Άλλοτε είμαι έτσι και άλλοτε αλλιώς. Αλλά και να μην είμαι κάτι απ' όλ' αυτά ακόμη αύριο μπορεί να είμαι. Άλλοτε άγγελος, άλλοτε διάβολος. Σήμερα μπορεί να υποκρίνομαι σε μια περίσταση και σε μια άλλη να πω μιαν αλήθεια που κατα τ' άλλα με θίγει. Σήμερα μπορεί να σε προδώσω κι αύριο να δώσω τη ζωή μου για να σε σώσω. Και μεθαύριο να σε προδώσω πάλι. Ακόμη κι όταν καταλαβαίνω ένα λάθος μου δεν σημαίνει ότι δεν θα το επαναλάβω όσο κι αν επιθυμώ το αντίθετο. Όσο κι αν φτύνω τον εαυτό μου, όσο κι αν θέλω ν' ανοίξει η γη να με καταπιεί τίποτα δεν εγγυάται ότι δεν θα το ξανακάνω. Γι' αυτό ακόμη κι αν πιστεύω ότι κάποιος φίλος έσφαλε, ακόμη κι αν πιστεύω ότι το σφάλμα του είναι τραγικό, ακόμη κι αν παρ' όσα του λέω δεν θέλει να το παραδεχτεί, εγώ δεν θα τον "πετάξω". Μπορεί να είμαι τόσο αυστηρός με τους άλλους όσο είμαι και με τον εαυτό μου. Ίσως λίγο λιγότερο ή λίγο περισσότερο. Αυτά για μένα. Πάμε σε σένα τώρα... Μα δεν κάνεις τίποτα διαφορετικό! Συμπεριφέρεσαι στους άλλους όπως ακριβώς θα συμπεριφερόσουν στον εαυτό σου. Το πιστεύω αυτό γιατί είναι βασικό χαρακτηριστικό της ανθρώπινης συμπεριφόρας. Τόσο δυνατό μάλιστα που ο άνθρωπος δεν μπορεί να το ελέγξει. Αυτό νομίζω είναι που δεν καταλαβαίνουν πολλοί φίλοι. Αυτό συμβαίνει και γι' αυτό κι ο καθένας απο μας βάζει διαφορετικά όρια κι έχει διαφορετικές ανοχές και αντοχές. Πρέπει να το καταλάβεις κι εσύ όμως αυτό και να το αποδεχτείς (όχι να το ασπασθείς). Απο κει και πέρα είναι δικό σου θέμα να έχεις ή όχι φίλο κάποιον με διαφορετικά όρια απο τα δικά σου και των άλλων βέβαια να αποδεχτούν (όχι να τα ασπασθούν) τα δικά σου όρια κι απο κει και πέρα ν' αποφασίσουν αν θέλουν να έχουν όποια σχέση μαζί σου. Προσωπικά αυτή την αυστηρότητα -που έχει πρωταρχικό στόχο τον εαυτό σου- μπορεί να μην την συμμερίζομαι αλλά την θαυμάζω. Ανεξάρτητα αν συμφωνώ ή διαφωνώ μαζί σου σε κάποιο θέμα.Ίσως και γι' αυτό μπορώ να την χειριστώ (με την καλη έννοια). Άλλους μπορεί να τους φοβίζε ή να τη θεωρούν γραφική. Κάποια πράγματα θέλουν το χρόνο τους. Ακόμη και η απόλυτη αλήθεια (αν και δεν πιστεύω στο απόλυτο). Εδώ ακόμη δεν έχουμε βρει ένα κοινό όρισμό για βασικές έννοιες όπως φιλία, προδοσία, "εμείς"... Θα μου πεις εσύ δεν θυμώνεις όταν νομίζεις ότι κάποιος σε αδικεί. Βέβαια θυμώνω, βρίζω , μου ανεβαίνει η πίεση κλπ. Κάνεις με όλους; Όχι. Είπαμε ο καθένας βάζει τα δικά του όρια! Αποκαλείς τους φίλους δειλούς. Εμ, σε δημιουργούς απευθύνεσαι Τάσο. Σε ανθρώπους που γράφουν στίχους...κείμενα...μουσικές...Τέτοια πράγματα. Δειλοί είμαστε οι δημιουργοί. Γιατί αν δεν ήμασταν δεν θα καθόμαστε να γράφουμε για τη δυστυχία, θα πηγαίναμε εκεί έξω να βοηθήσουμε. Στην Αφρική...στην Ασία... όπου έχουν οι άνθρωποι ανάγκη. Δεν θα γράφαμε για να κατακεραυνώσουμε το σύστημα, θα πηγαίναμε εκεί έξω να το αντιμετωπίσουμε. Στο δρόμο! Δεν θα γράφαμε για έρωτες και ηδονές, θα πηγαίναμε να τις ζήσουμε. Δειλοί και φοβιτσιάρηδες είμαστε. Ο δημιουργός φοβάται το θάνατο περισσότερο απο κάθε άλλον. Είναι όμως κι ένας απο τους σοβαρούς λόγους που παράγεται Τέχνη. Χωρίς αυτό το φόβο του θανάτου μπορεί και να μην υπήρχε! Δειλοί και φοβιτσιάρηδες είμαστε κι εγωιστές και τεμπέληδες αν θες περισσότερο απο κάθε άλλον. Αλλά είμαστε και τρομερά ευαίσθητοι. Όλο το μεγαλέιο της ψυχής του ο δημιουργός το διοχετεύει στην τέχνη του. Με το μολύβι του ή/και την κιθάρα του γίνεται άλλος άνθρωπος. Γι' αυτό και η δημιουργία του είναι πιο σημαντική απο αυτόν τον ίδιο. Ο ίδιος είναι σίγουρα περαστικός. Το δημιούργημά αν είναι αληθινό έχει πιθανότητες να μείνει κι έτσι κι ο ίδιος να έχει γίνει χρήσιμος και για κάποιους άλλους πέρα απο τον φθαρτό του εαυτό. Κάποιος σου είχε γράψει κάποτε στη σελίδα σου ότι ο δημιουργός υπάρχει μέσα απ' το έργο του. Χωρίς αυτό δεν είναι τίποτα. Μπορεί να είναι και χειρότερος απο τους άλλους λέω εγώ. Σήμερα όταν λέμε Όμηρος, εννοούμε "Οδύσσεια". Ούτε που θυμόμαστε καν τι είδους άνθρωπος ήταν ο Όμηρος.Πρέπει λοιπόν να κάνουμε αναγκαστικά τη διάκριση, και σ' αυτό το site να έχουμε περισσότερες απαιτήσεις απο τη δημιουργία παρά απ' το δημιουργό. Αν με κάποιους απ' αυτούς μπορεί να έχουμε και φιλική σχέση έχει καλώς. Τώρα βέβαια ο δημιουργός δίνει μάχη με το έργο του. Όχι μόνο με το χρόνο (δηλαδή το θάνατο), όχι μόνο με το άδικο αλλά και με τον εαυτό του. Και μέσα απο αυτές τις μάχες μπορεί να γίνει κι εκέινος καλύτερος άνθρωπος (αν και η ανθρωπότητα λίγο ενδιαφέρεται). Μπορεί πάλι να μην αντέξει και να κατρακυλήσει μέχρι τον πάτο. Τι να κάνουμε! Όποιος παίζει με τη φωτιά... Ακόμη κι αν πιστεύουμε ότι εμείς είμαστε καλύτεροι ας του δώσουμε κι αυτού την ευκαιρία και το χρόνο... Όπως είπα δειλοί είμαστε και μικροαστοί πολλές φορές ίσως. Πούστηδες συλλήβδην, όχι! Γι' αυτό θα σε παρακαλούσα να αναιρέσεις αυτά τα φουστάνια και τις κιλότες!
ας ξεκινήσει έτσι το τέλος της παρουσίας μου εδώ μέσα.....με μια μπουνιά στον !!!!! Μετά από το τελευταίο -ντροπιαστικό- για κάποιους φίλους(?) ανέβασμα σου......αλλά και το χθεσινό τηλεφώνημα σου......πολλά πράγματα μπήκαν στη θέση τους!!! Αγαπητέ πιερότε....ο Νικόλας ο Δότσιος σε αποκάλεσε Δον Κιχώτη......πόσο δίκιο και πόσο άδικο ταυτόχρονα είχε!!! Από τη μια αναζητείς απεγνωσμένα τον Σάντσο Παντσο που θα σε ακολουθήσει στο κυνήγι των ανεμόμυλων....με σκοπό την λατρεμένη Δουλτσινέα.....και από την άλλη ....όταν φτάσεις στον προορισμό σου.......αντί να της χαρίσεις την αγάπη σου......να την σκοτώνεις!!! Πόσες φορές έφτασες στην Δουλτσινέα....χωρίς να την τρυπήσεις με το κοντάρι σου φίλε μου....αναρωτήσου!!!! Πόσο προδοτικό άραγε είναι αυτό? Προδοτικό....όσο και η στάση σου πριν τον Μαραθώνα....όσο αφορά την εκδήλωση!!! Να ξέρεις πως φίλοι πραγματικοί είναι αυτοί που σε θεωρούν φίλο τους.....και όχι αυτοί που εσύ ....ίσως εγωιστικά θεωρείς!!!!! Οι συνοδοιπόροι σε μια ιδεολογική διαδρομή....δεν μπορεί να είναι και ταυτόχρονα βαστάζοι της πανοπλίας σου.....δεν μπορεί και δεν πρέπει να είναι τυφλοί.....και βασικό....θα πρέπει να τους στηρίζεις ....ξεπερνώντας μικρότητες και εγωισμούς όταν αυτοί....με αγνές προθέσεις προσπαθούν για το επιθυμητό.....όσο αφελείς και αν είναι!!!!
Σ' ευχαριστώ πάρα πολύ! Τιμή μου, τα λόγια σου και οι ευχές σου!
ναι ζωή δικιά σου....όμως κι φίλοι σου........λίγο κουτσοί.....λίγο γκαβοί............φίλοι δικοί σου!!!!!!!!!
Πιερότε, μπορεί να ματώσανε τα πόδια σου στον πηγαιμό....μα έχουμε ανάγκη της σοφίας σου την τρέλα, μην την αφήσεις να πεθάνει...Ύψωσε τα χέρια, πριν και μετά από κάθε παράσταση....το φως και η δύναμη, από επάνω και από μέσα σου...θα φωτίσουν και πάλι τους στόχους και τον προορισμό...
το "ποιος δαιμονας"... ειναι μεγαλο ποιημα!! ΠΟΙΟΣ ΔΑΙΜΟΝΑΣ ΕΙΝΑΙ ΤΟΣΟ ΔΥΝΑΤΟΣ? ΠΟΙΟΣ ΔΑΙΜΟΝΑΣ , ΠΙΟ ΔΥΝΑΤΟΣ ΑΠ ΤΟΝ ΔΙΚΟ ΜΟΥ? καλο σ/κ να 'χουμε!
η γραφη μου....ανορθογραφη...και...μπερδεμενη... για να βρεις..λογους..να..με...κρινεις......
τα σχόλιά σου στη σελίδα του Γιαννόπουλου. Δεν υπάρχει σημείο που να μην με καλύπτει! Ότι ακριβώς αναφέρω ως "συνταγή" του Γιαννόπουλου εσύ το αναλύεις με όλες σου τις απορείες στο πρώτο στου μήνυμα στη σελίδα του! Δεν "επιτέθηκα" στον Γαιννόπουλο! Αντέδρασα στη γαλούχιση του σε πολλούς προς την επιτυχία μιάς και όπως πολύ σωστά αναφέρεις στο μήνυμά σου: "Αλλωστε , Δεν παραγετε , καποια ιδιαιτερου τυπου καινοτομο ιδεολογια , που διαφοροποιειται , από τις περιρεουσες του συστηματος , αρα δεν βλεπω τον λογο των τριβων γυρω από σας….Ειστε ενας καθως πρεπει στιχουργος , με αριστη τεχνικη και ικανοτητα να γραφετε μια χαρα τραγουδια , ειτε θα τα τραγουδησει , ο Βαρδης ειτε η Ζηνα ειτε η καλομοιρα ειτε ο Παριος , ειτε ο Παπακωνσταντινου……Λιγο από όλα και για ολους , προς τερψη και διασκεδαση του μεγαλου κοινου….. Μαλιστα δεν δηλωσατε κατι άλλο από αυτό που ειστε , ουτε σηκωσατε το φλαμπουρο της επαναστασης" Εγώ όμως, για τους δικούς μου και όχι μόνο λόγους σηκώνω το λάβαρο και ξεκινώ την επανάσταση με την αντίθεσή μου σε τέτοιες περιπτώσεις και την έκφραση της αντιθέσεώς μου! Και υποστηρίζω-ενισχύω την αγνή στάση-πρόθεση όσων βρίσκονται εδω μέσα και συν-δημιουργούν, και πονάνε κα΄τι κοινό! Το να έρχεται ο καθένας να μας δίνει τα "σβυστά" του φωτα και μάλιστα με τέτοιο τουπέ μάλλον κακό κάνει παρά καλό! Εν πάσι περιπτώση, ήθελα αυτό μόνο να πώ, πως όλες σου οι απορίες είναι και δικές μου και σκιαγραφούν την αντίθεσή μου αυτή! Με εκτίμηση όχι για τις κοινές μας απόψεις μα για το θάρρος να τις εκφράσεις με σθένος μιας και γαι αυτό το λόγο βρισκόμαστε εδώ. Καλημέρα
εισαι πολυ μαλακας ρε μπανανι!!! Μου κανες ερωτηματα οταν μου εχεις βαλλει φραγη...... Ειδα επισης και το αλλο , που κατηγορεις αμορφωτο και τον Κωνσταντο..... Βρε αστοιχειωτε , χωρις χαρισμα κανενα! Τοσο πολυ σε πονεσαν τα οπιθια απο τον Κωνσταντο και ταχασες τελειως.....Που να ηταν και μορφωμενος δηλαδη.....Δεν θα καθοσουν μεχρι να πεθανεις....Απο τον οπισθιο πονο εννοω.....Αααντε περαστικα ...και αποχη απο σεξ , κανα εξαμηνο.....
ποταμος η πενα σου... για να μην πω χειμαρος... παρατηρω μια ταση προς σκηνοθεσια... αιχμηρη και σοκαριστικη σε πολλα της σημεια... τα σεβη μου φιλε μου πιεροτε!
Γοητευτική αυτή η φαταλιστική προσέγγιση των πραγμάτων...Γοητευτική αυτή η αντιφατικότητα της έννοιας της ελευθερίας μέσα στα πλάισια της μοίρας... Γοητευτική η μαζοχιστική-μοιρολατρική συντροφιά της σκιάς-τύχης... Όλα έχουν και ένα όριο,όμως... Είναι τόσο απλό,να ανάψεις τα φώτα,να χαθούν οι σκιές και αυτομάτως χάνεται και η,από ό,τι κατάλαβα,σχεδόν επιβεβλημένη,παρέα της μοίρας...Απλό,ανάβεις τα φώτα,χάνονται οι σκιές και ξαναφαίνονται τα σώματα...
αδιμφισβήτητα ερμηνεύουμε λόγια,πράξεις,ποιήματα,ό,τι,βάσει βιωμάτων μας...Εσύ λες λοιπόν πως του προσφέρθηκε κουκούτσι σκέτο,άτιμη κοινωνία που δίνεις τον καρπό μόνο στους έχοντες,ή άτιμη γυναίκα που τρως τη γλύκα και μου αφήνεις το δυσκατάποτο,εγώ πάλι λέω άλλο.Άτιμο μυαλό μου που δεν πρόφτασα να φάω το κεράσι...Στερνή μου γνώση,να σ' είχα πρώτα...Και είναι και ο ποιητής,από την άλλη,που δε βγαίνει να μας διαφωτίσει...
Τωρα ο Πιεροτος, απο την χαρα του, καπου τουμπες ακατασχετες θα κανει , .....Ολοι του οι αγαπημενοι εδω.....Και ακομα λιγους περιμενει.....Φορωντας ολοι τα καλα τους , τον τιμησαν και τον τιμουν....Χωρις να θελω να σας κολακεψω , δεστε ο καθενας , τα σχολια των αλλων....Πεστε μου ....θα πω ψεμματα , αν πω , πως ολα ετουτα τα λογια στη σειρα , αποτελουν ,μονον αυτα , ενα ανθολογιο ποιησης ?.....Το πιο αληθινο ,μαλιστα....Γεματο σκεψεις ζωντανες...Γεματο αγαπη και συναινεση.....Αυτον τον απατεωνα τον Πιεροτο , ειναι η πρωτη μου φορα , που τον ζηλευω.....
Δεν νομίζω να υπήρξε ούτε ένας που να μην γεύτηκε τα σάλια του διαβάζοντας τους στίχους αυτούς του Παναγιώτη. Ευχή μα και κατάρα αυτογνωσία και κρίση παραδοχή και ελπίδα ενοιες σε σπείρες που σιγά σιγά έρπουν και ενώνονται με τις σπείρες του μυαλού του αναγνώστη. Συγχαρητήρια σε ενα χαρισματικό κύριο για ενα υπέροχο κείμενο.
Συγχαρητήρια Πιερότε γι' αυτή σου την κίνηση...Το ποίημα που ανέβασες είναι ένα από τα ποιήματα που από την πρώτη στιγμή λάτρεψα...Ανατρίχιασα διαβάζοντάς το για πρώτη φορά και ανατριχιάζω διαβάζοντας το για δεύτερη και για τρίτη, νοιώθοντας τις λέξεις να ακουμπούν βαθιά στην καρδιά μου...Αλλά τώρα Πιερότε, αυτό το ποίημα αποκτά ακόμα μεγαλύτερη αξία, βλέποντας τη δική σου επεξήγηση και την απόλυτη ορθότητα της σκέψεώς σου, να αρχίσεις την προσπάθεια σου, με τούτο το ποίημα και πως αυτό έχει σφραγίσει το δικό σου λευκό πουκάμισο. Είναι ένα ποίημα, βγαλμένο από την ψυχή, με πολλή ψυχή, ικανό να λευκάνει κάθε όνειρο, κάθε φίλου...με μια ζεστή, μαύρη κιθάρα!!!
Ποιος μιλά για εμπνεύσεις που τέλειωσαν Πιερότε; Εσύ; Ε, λοιπόν σε κοιτώ κατάματα αυτή τη στιγμή, με κοιτάς και ‘συ, μ’ αυτό το παράξενο βλέμμα σου, βλέπω τις αλήθειες να ξεπηδούν, βλέπω τις ομορφιές να φωτίζουν το πρόσωπό σου και ξέρω πως οι εμπνεύσεις όλες βρίσκονται κάπου πολύ κοντά...τόσο που με ένα σου βγαίνουν αυτόματα, για να γράφεις απλά και ποιήματα!!!
"...είναι παρανοικός...δεν τον φοβάστε;..." Συ είπας... Κοινός νους λέει:φοβάσαι πάντα το άγνωστο,το μη οικείο... Δεδομένου μου,τι λοιπόν να σκιαχτώ... Σάμπως εγώ δε βάφομαι;...